یکی از مهمترین ویژگی های بازارهای نوپای سرمایه مخصوصاً در کشورهای در حال توسعه، وجود سرمایه گذاران عمده و تملک بخش قابل ملاحظه ای از سهام شرکت‎ها، توسط آنها است. سرمایه‎گذاران نهادی بزرگترین گروه از سهامداران را تشکیل می دهند بنابراین نقش آنها در نظارت بر مدیران و تأثیر بر عملکرد شرکت‎ها، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. سرمایه گذاران نهادی در تجزیه و تحلیل اطلاعات حسابداری نسبت به سایر سرمایه‎گذاران تواناتر هستند. بنابراین انتظار می‎رود بین سطح این مالکیت ها و محتوای اطلاعاتی گزارش های مالی از جمله اطلاعات مربوط به قیمت سهام رابطه منطقی وجود داشته باشد و با افزایش سطح این مالکیت ها، مقدار نسبی اطلاعات خاص شرکت که به بازار رسیده و در قیمت سهام انعکاس می یابد، افزایش یافته و در نتیجه همزمانی قیمت سهام که معیار معکوسی از مقدار نسبی این اطلاعات منعکس شده می باشد، کاهش یابد. علاوه بر این در صورت وجود این نظارت، دیگر فرصت پنهان کردن اطلاعات منفی برای مدیران، به منظور حفظ شغل و اعتبار حرفه ای اشان فراهم نمی شود، در نتیجه احتمال ورود یکباره این اطلاعات به بازار کاهش یافته و ریسک سقوط قیمت سهام نیز کاهش می یابد. بر این اساس در پژوهش حاضر تأثیر وجود سرمایه گذاران نهادی در ساختار مالکیت بر همزمانی قیمت و ریسک سقوط قیمت سهام مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی می باشد که در آن وجود سرمایه گذاران نهادی در ساختار مالکیت بر همزمانی قیمت و ریسک سقوط قیمت سهام به وسیله دو فرضیه و به روش داده های تلفیقی، مورد آزمون قرار گرفته است. برای انجام این پژوهش نمونه ای متشکل از 95 شرکت از میان کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه ی زمانی 1385 الی 1390 به روش حذف سیستماتیک انتخاب شد. براساس نتایج پژوهش، وجود سرمایه گذاران نهادی در ساختار مالکیت بر همزمانی قیمت سهام و ریسک سقوط قیمت سهام، تأثیر دارد. به عبارت دیگر افزایش وجود سرمایه گذاران نهادی منجر به کاهش همزمانی و ریسک سقوط قیمت سهام می شود. بنابراین نقش سرمایه گذاران نهادی در نظارت بر مدیران و تأثیر بر عملکرد شرکت‎ها، از اهمیت بالایی برخوردار بوده و حضور این مالکان در ترکیب سهامداران، بر عملکرد شرکت موثر می باشد.