هدف از این تحقیق بررسی میزان شیوع معلولیت بصورت ملی و استانی و رابطه بین توسعه و میزان شیوع معلولیت در سال 1390 است.در این پژوهش روش مطالعه اسنادی استفاده و آمارهای موجود مورد تحلیل ثانوی قرار گرفته است.به این منظور در بخش اول تحقیق به بررسی جامع و مفصل چگونگی شیوع معلولیت بر حسب جنس، سن، منطقه، نوع به صورت ملی و استانی با استفاده از نتایج سرشماری سال1390می پردازد. این تحقیق در بخش دوم، 32 شاخص اقتصادی، بهداشتی-درمانی، جمعیتی، فرهنگی-آموزشی و زیربنایی بر اساس محدودیت های آماری به عنوان شاخص های توسعه با روش topsis ترکیب می نماید. سپس با استفاده از رگرسیون خطی به بررسی رابطه شیوع معلولیت و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در کشور پرداخته می شود. نتایج رگرسیون ها نشان می دهد که توسعه اقتصادی تاثیر منفی و معنی داری بر شیوع معلولیت دارد. همچنین نتایج تاثیر مثبت بهبود در توسعه بهداشتی بر شیوع معلولیت را تایید می کنند و این به آن دلیل است، که دسترسی به امکانات بهداشتی و درمانی با بوجود آوردن امکان درمان بیماران با مراقبت های خاص و ویژه، تعداد بیشتری از معلولان امکان بقاء و ادامه زندگی را پیدا خواهند کرد. در نهایت افزایش سطح شاخص نهایی توسعه یافتگی کل بر شیوع معلولیت تاثیر منفی و معنی داری دارد. کلید واژه: معلولیت،شیوع، شیوع معلولیت، توسعه اقتصادی،topsis.