هدف این تحقیق طرح موضوع قیمت گذاری قراردادهای آتی سکه طلا مورد معامله در بورس کالای ایران و تعیین کاراترین مدل قیمت گذاری می باشد. به همین منظور روش های یک عاملی، دو عاملی و سه عاملی بر روی قراردادهای آتی در قالب دو سری زمانی کوتاه مدت و بلند مدت مورد بررسی قرار گرفته است. داده ها برای دوره زمانی 1390-1387 به صورت روزانه جمع آوری شده و به وسیله نرم افزارهای eviews و matlab مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از فیلتر کالمن پارامترهای مدل برآورد شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که در طول قلمرو زمانی تحقیق، با توجه به متغیرهای قیمت نقد، ثمرات رفاهی و نرخ بهره روش قیمت گذاری دو عاملی در هر دو نوع قراردادها کاراتر از دو مدل دیگر است. همچنین بازده قراردادهای آتی و تقاضل قیمت های نقد دارای ویژگی بازگشت به میانگین است.

طبق ماده یک دستورالعمل اجرایی نحوه انجام معاملات در بورس اوراق بهادار تهران مصوب 5360/90/56 هیات مدیره سازمان بورس و اوراق بهادار تهران، معامله ای که تعداد سهام یا حق تقدم قابل معامله در آن در شرکت هایی که سهام پایه آنها بیش از سه میلیارد عدد است، بزرگتر یا مساوییک درصد سهام پایه و در شرکت هایی که سهام پایه آنها کمتر یا مساوی سه میلیارد عدد است،بزرگتر یا مساوی 1 درصد باشد، یک معامله عمده محسوب می شود. این معاملات در بازاری مجزا کهبه همین منظور در سامانه معاملاتی ایجاد شده، بدون اعمال دامنه نوسان روزانه قیمت و محدودیتحجمی انجام می شود. البته در سال های قبل از تصویب این آئین نامه نیز معاملات عمده طبقتصمیم مسئولان سازمان بورس و اوراق بهادار تهران انجام می گردیده است. آمار و ارقام نشان میدهد تعداد و ارزش ریالی این نوع معاملات در سال های اخیر افزایش چشمگیری داشته است کهاجرای سیاست های خصوصی سازی علی الخصوص ابلاغ اصل 44 قانون اساسی را می توان از دلایلاین افزایش دانست. این در حالی است که قیمت سهم در معاملات عمده در اکثر موارد باقیمت سهمدر معاملات عادی تفاوت دارد. در این تحقیق با در نظر گرفتن تعداد 111 معامله عمده انجام شده درطی سال های 5361 تا 5309 در بورس اوراق بهادار تهران، ضمن بررسی آماری روند تغییرات ایننوع معاملات و سهم صنایع مختلف از آن، عوامل تاثیر گذار بر تفاوت قیمتی معاملات عمده )صرف یاکسر( مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد متغیرهای اندازه و نسبت سهاممحدود شده شرکت به دلیل کسب مزایای ناشی از کنترل شرکت، متغیر درونی سازی معامله به دلیلوجود اطلاعات نهانی در معامله عمده، p/e سهم به دلیل رشد آتی شرکت و تغییرات شاخص بازار بهدلیل شرایط مساعد بازار از عوامل تاثیرگذار بر تفاوت قیمت سهام در معاملات عمده و قیمت سهام درمعاملات عادی می باشد

هدف این پژوهش ارزیابی بازده آتی سهام بر مبنای رویکردهای مختلف اندازه‏گیری اقلام تعهدی است. بررسی عوامل موثر بر بازده سهام همواره مورد توجه پژوهش‏گران و استفاده‏کننده‏گان اطلاعات حسابداری بوده است، به طوری که پژوهش‏گران زیادی اقدام به تحقیق در این زمینه کرده‏اند. بعد از تحقیق اسلون (1996) که به بررسی اثرگذاری اقلام تعهدی بر بازده آتی سهام پرداخت، حدود چند دهه است که پژوهش‏گران به بررسی صحت و علت وجود این رابطه از جنبه‏های مختلفی اقدام کرده‏اند. نتایج پژوهش‏های انجام شده بیانگر آن است که اقلام تعهدی در تعیین بازده سهام موثر است؛ به گونه‏ای که اقلام تعهدی دارای رابطه معکوس با بازده آتی سهام است. سوال اصلی این پژوهش عبارت از این است که آیا رویکردهای مختلف اندازه‏گیری اقلام تعهدی بر بازده آتی سهام اثرگذار است یا خیر. به منظور پاسخگویی به این سوال به تبیین فرضیه‏های پژوهش اقدام کرده و پس از مطالعه ادبیات نظری و پیشینه پژوهش، این فرضیه‏ها با استفاده از اطلاعات 537 سال-شرکت از بین شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1385 لغایت 1391 و به کمک روش تحلیل رگرسیون مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان می‏دهد که بر خلاف انتظار وجود رابطه معکوس اقلام تعهدی در هر دو رویکرد اندازه‏گیری و بازده آتی سهام، این رابطه معنی‏دار ولی مثبت است. در فرضیه‏های فرعی پژوهش نیز اثر اجزای اقلام غیرتفکیکی سرمایه در گردش به صورت تک‏تک و مجموعی بر رابطه بازده آتی سهام و اقلام تعهدی مورد بررسی قرار گرفت که بیانگر اثرگذاری آنها بر این رابطه است.

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین رتبه مدیریت مبتنی بر ارزش و عملکرد مالی شرکت هاست. به منظور فراهم کردن شواهدی تجربی پیرامون این موضوع، اطلاعات مالی 86 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال های 1382 تا 1391 مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور شرکت ها از نظر شش معیار اصلی سنجش عملکرد در مدیریت مبتنی بر ارزش رتبه بندی شد ند. در این رتبه بندی سه دسته معیار مبتنی بر ارزش افزوده، تنزیل وجه نقد و هزینه سرمایه و بازده در نظر گرفته شده است. سپس ارتباط بین رتبه مدیریت مبتنی بر ارزش و رتبه عملکرد مالی شرکت ها سنجیده شد. نتایج تحقیق حاکی از ارتباط قوی بین رتبه معیارهای سنجش عملکرد مدیریت مبتنی ارزش و عملکرد مالی شرکت ها است. از میان سه دسته معیار مبتنی بر تنزیل جریان نقد، ارزش افزوده و هزینه سرمایه، معیارهای مبتنی بر ارزش افزوده بیشترین ارتباط را با عملکرد شرکت ها دارند.