پیش بینی تغییرات بافت نرم ناحیه لب متعاقب درمان جراحی فک برای ارتودونتیست ها اهمیت فراوانی دارد.ارزیابی این روابط از نمای فرونتل در بیماران تحت ارتودونسی وجراحی ارتوگناتیک توسط روش فتوگرافی آسان وقابل اعتماد است.برروی فتوگراف های فرونتال حالت استراحت ولبخند15 بیمار مونث با مال اکلوزن کلاس 3اسکلتی که تحت درمان جراحی جلو آوردن فک بالا وعقب بردن فک پایین قرار داشتند پیش از جراحی فک ونیز 3 ماه پس از آن شاخصهای مورفومتریک لبخند اندازه گرفته شد ومقادیر قبل وبعد از جراحی با هم مقایسه شدند.مقادیرهیچکدام از متغیرهای حالت استراحت قبل وبعد از جراحی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتندوهمینطورمقادیرمتغیرهای حالت لبخندپس از جراحی در مقایسه با قبل از جراحی تغییر چشمگیری نکرد.

مقدمه: از زمانی که اصطلاح کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در مطالعات مطرح شد، این سئوال به وجود آمد که درمان های ارتودنسی چه تاثیری می تواند در زمینه کیفیت زندگی افراد داشته باشد؟ در این مطالعه ما تغییرات کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان را در طول وپس از خاتمه درمان های ارتودنتیک ثابت در بین نوجوانان بررسی کردیم. مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر71 بیمار شامل19 پسر و 52 دختر که خواستار درمان های ارنودنتیک بودند، شرکت کردند. به منظور بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان از شرکت کنندگان خواسته شد پرسشنامه ایرانی شده ی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان را که به بررسی علائم دهانی، محدودیت های عملکردی، سلامت احساسی و سلامت اجتماعی می پرداخت، در 4 دوره زمانی ( قبل از درمان، دو ماه پس از درمان، شش ماه پس از درمان و پس از خاتمه درمان) پر کنند، همچنین با هدف بررسی سطح انتظار شرکت کنندگان از آنها خواسته شد با تصور اینکه زندگیشان پس از خاتمه درمان چگونه خواهد بود، پرسشنامه هایی مشابه را پرکنند. جهت بررسی تغییرات کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و زمینه های آن، قبل از درمان، ماه دوم، ماه ششم و پس از درمان از آزمون داده های تکراری و جهت مقایسه سطح انتظار و سطح کیفیت زندگی پس از درمان از آزمون t- test استفاده گردید. یافته ها: کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و زمینه های آن در هیچ یک از زمان ها در مقایسه دو جنس با هم اختلاف آماری معنی داری نداشتند. در کل کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و تمامی زمینه ها بجز سلامت احساسی در ماه دوم درمان در مقایسه با قبل از درمان دچار افت شدند اما در ماه ششم و پس از درمان،ما شاهد بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و زمینه های آن در مقایسه با قبل از درمان بودیم. سطح انتظار شرکت کنندگان در زمینه سلامت احساسی و اجتماعی و کیفیت زندگی با مقادیر پس از درمان اختلاف آماری معنی داری داشت. نتیجه گیری: درمان های ارتودنتیک میتواند تاثیر مثبت قابل توجهی بر روند زندگی فرد داشته باشد. اگر چه که درمان های ارتودنتیک ممکن است در ابتدا عوارض و مشکلاتی را موجب شود ولی بتدرج با پیشرفت روند درمان، تمامی زمینه های کیفیت زندگی ارتقاء می یابد اما با این وجود سطح انتظار بیمار در این زمینه برآورده نمی شود.

یکی از مسائل مهم در ارتودنسی اصطکاک می باشد . حدود 60 % نیروی اعمال شده جهت حرکت دندان صرف غلبه بر اصطکاک می شود . مقاومت اصطکاکی شامل دو جز اصطکاک کلاسیک و باندینگ است . اصطکاک باندینگ غیرقابل اجتناب است و برای مقابله با آن روش هایی پیشنهاد شده است اما بیشتر تلاش ها تا کنون برای غلبه بر اصطکاک کلاسیک بوده است که می توان به سیستم های self ligating و سیستم های لیگاچوری اشاره کرد . مطالعات در مورد تاثیر هر کدام از این روش ها نتایج ضد و نقیضی را نشان داده اند . این مطالعه با هدف بررسی پوشش دار کردن سیم ها با نانوذرات مولیبدنی بر اصطکاک سیم ها انجام شده است مواد و روش ها : در این مطالعه از 20 قطعه سیم 10 سانتی متری استنلس استیل 18 هزارم اینچی استفاده شد . در گروه آزمایش، سیم ها توسطنانوذرات مولیبدین دی سولفاید پوشش دارشده بودند ودر گروه کنترل سیم ها بدون تغییر برای تست اصطکاک مورد استفاده قرار گرفتند. جهت تست اصطکاک سیمها از داخل اسلات براکت دندان کانین فک بالا (سیستم استاندارد اج وایز 22)به کمک ماشین zwick کشیده می شدند. نیروهای اصطکاکی استاتیک و کینتیک تحت سرعت 5/2 میلی متر در دقیقه و به مدت 1 دقیقه مورد محاسبه قرار گرفت . به منظور از بین بردن اثر سایش، هر براکت تنها یک بار مورد استفاده قرار گرفت و هر قطعه سیم نیز تنها از داخل یک براکت اسلاید شد.جهت آنالیز داده ها از آزمون t-test استفاده گردید. یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد که نیروی اصطکاک استاتیک و کینیتیک بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری داشت (p= ) به گونه ای که هر دوی این مقادیر در گروه آزمایش به میزان قابل توجهی بیشتر از گروه کنترل بود . نتیجه گیری :پوشش دادن سیمها با نانوذرات مولیبدن دی سولفاید با روش به کار رفته در این طرح تحقیقاتی نه تنها باعث کاهش اصطکاک نگردید بلکه حتی باعث افزایش اصطکاک نیز شد.

در این مطالعه که بصورت پایلوت بر روی 15 خانم 16 تا25 ساله انجام شد، اندازه گیری های زیر بر روی تصاویر cbct این افراد انجام شد: عرض بین کانینی و بین مولری در سه نقطه ی عمودی کرست استخوان، اپکس دندان و بازال استخوان، ضخامت استخوان کورتیکالی مندیبل در برشهای دیستال کانین و مولر دو طرف مندیبل، دانسیته ی تنه ی مندیبل و محاسبه ی حجم کندیل. با توجه به سفالوگرام بدست آمده از تصاویر cbct و بر اساس زاویه ی fma ، بیماران به سه گروه long face، نرمال و short face تقسیم شدند. مقادیر اندازه گیری شده توسط آزمونهای همبستگی وanova آنالیز شدند.سطح معنی داری p?0.1 در نظر گرفته شد.

مقدمه: با وجود پیشرفت های موجود در مواد و تکنیک های ارتودنسی، دمینرالیزاسیون مینای اطراف براکت ها طی درمان ارتودنسی ثابت، همچنان به عنوان یک مشکل باقیست و می تواند نتایج زیبایی یک درمان ارتودنسی ایده ال را به خطر اندازد. یافتن روشی که نیاز به همکاری بیمار را برطرف نماید، همواره مورد توجه بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر اضافه نمودن نانو آمورفوس کلسیم فسفات( nacp) به کامپوزیت نوری ارتودنسی (transbond xt) بر از دست رفتن محتوای معدنی دندان و تعداد باکتری استرپتوکوک موتانس ،درزمان های مختلف پس ازچسباندن براکت ها بود. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 20 بیمار مونث در محدوده سنی 13 تا 18 سال که کاندید در مان ارتدنسی ثابت بودند، انتخاب شدند. براکت های ارتودنسی در دندان های پره مولر دوم و لترال فک بالا در بیماران مذکور، به طور تصادفی با استفاده از کامپوزیت ارتودنسی (transbond xt)(گروه کنترل) و کامپوزیت ارتودنسی (transbond xt) حاوی nacp (گروه مورد) چسبانده شد. بلافاصله بعد از چسباندن براکتها، 3 ماه و 6 ماه پس از آن میزان محتوای معدنی مینا در 8 نقطه اطراف براکت ها با استفاده ازتصاویر تهیه شده با دوربینix vistacam ارزیابی شد. همچنین در این زمان ها تعداد باکتری های استرپتوکوک موتانس نیز درپلاک اطراف براکت ها با روش real time pcr اندازه گیری شد. داده ها در نرم افزار spss وارد شده و با آزمونهای spanova و t-test تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: در مقا یسه گروه مورد و کنترل در زمان های مختلف مشخص شد که بلا فاصله پس از چسباندن براکت ها تفاوت معناداری میان تعداد باکتری های استرپتوکوک موتانس و نیز محتوای معدنی مینا وجود نداشت(05/0p-value >). در حالی که در ماه 3 و 6 تعداد باکتری ها در اطراف براکت های گروه مورد به صورت معناداری کمتر از گروه کنترل بود (به ترتیب: 014/0 p-value= ، 000/0 p-value=). همچنین در ماه 6 محتوای معدنی مینا در گروه مورد به صورت معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (004/0p-value= ). در هیچ یک از اندازه گیری ها در هر دو گروه، تفاوت معناداری میان دندان لترال و پره مولردوم فک بالا مشاهده نشد (05/0p-value >). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه کنونی، کامپوزیت حاوی nacp ،به صورت موثری در طولانی مدت از کاهش محتوای معدنی مینا و نیز کلنیزه شدن باکتری استرپتوکوک موتانس در اطراف براکت های ارتودنسی،جلوگیری می نماید. واژگان کلیدی: کامپوزیت، محتوای معدنی مینا، استرپتوکوک موتانس، نانوآمورفوس کلسیم فسفات

مقدمه : اختلال بدشکلی بدن) (bdd: body dysmorphic disorder بعنوان یک اختلال شبه جسمانی در dsm-iv-tr طبقه بندی شده است . این بیماران دایماً درباره ظاهر خود نگرانند و تصوراتی از نقیصه های بدنی دارند. ارزیابی روان پزشکی در افراد مراجعه کننده برای اعمال ارتودنسی ضروری به نظر می رسد تا بیماران مبتلا به bdd تشخیص داده شوند. هدف از انجام این مطالعه تعیین و مقایسه فراوانی اختلال بد شکل انگاری در بیماران متقاضی درمان ارتودنسی 18 سال به بالا و گروه کنترل بود . مواد و روش ها : این مطالعه ی مقطعی بر روی دو گروه زن با بازه سنی 18 تا 35 سال انجام شد. گروه مورد شامل 207 بیمار که جهت درمان ارتودنسی به کلینیک ویژه ی دانشکده ی دندانپزشکی و مطب های خصوصی مراجعه کرده اند ، و گروه شاهد شامل 207 فرد غیر کاندید درمان ارتودنسی است که به بخش های پروتز ، ترمیمی ،درمان ریشه و جراحی کلینیک ویژه ی دانشکده ی دندانپزشکی و مطب های خصوصی مراجعه کرده اند و هدف آنها از مراجعه به این مراکز درمان زیبایی نبود. پس از تعیین icon، پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک ، مقیاس افسردگی ( bdi ii ) ، مقیاس اضطراب بک (bai) و پرسشنامه اختلال بد شکل انگاری (bdd) توسط فرد پر شد . خط برش 20 برای bdd جهت ارجاع برای تشخیص نهایی اختلال بد شکل انگاری در نظر گرفته شد. سپس اطلاعات توسط نرم افزار spss مورد ارزیابی قرار گرفتند . یافته ها : شاخص بد شکل انگاری بدن (bdd) بین افراد مراجعه کننده به کلینیک های ارتودنسی و سایر کلینیک ها و همچنین بین افراد مراجعه کننده به کلینیک های عمومی و خصوصی اختلاف آماری معناداری نداشت . میانگین شاخص های اضطراب (bai) و افسردگی (bdi ii) در دو گروه با bdd کمتر از 20 و بیشتر مساوی با 20 تفاوت معناداری داشت. همچنین شیوع bdd قطعی نیز در بین بیماران ارتودنسی 28/6 % و در بین سایر افراد 89/2 % بود و دو گروه از نظر شیوع قطعی bdd با یکدیگر اختلاف آماری معناداری داشتند. نتیجه گیری : افراد مراجعه کننده به کلینیک های عمومی و خصوصی و افراد مراجعه کننده به کلینیک های ارتودنسی وسایر کلینیک ها از نظر شاخص بد شکل انگاری بدن با هم تفاوتی نداشتند. اما میزان اضطراب و افسردگی در افراد مشکوک به اختلال بد شکل انگاری بدن بیشتر از سایر افراد بود. شیوع bdd قطعی در بین بیماران ارتودنسی 28/6 % و در بین سایر افراد 89/2 % بود. واژگان کلیدی : اختلال بد شکل انگاری ، درمان ارتودنسی ، شیوع