این پژوهش به بازنمایی و توصیف مبانی و راهبردهای رعایت ادب بر اساس متغیر جنسیت در داستان های کوتاه فارسی معاصر از دیدگاه کاربردشناسی زبان می پردازد. یکی از جنبه های بررسی کاربردشناختی زبان، بررسی ادب در کاربرد زبان است؛ لازم به ذکر است که استفاده از زبان صرفاً شامل زبان گفتاری نمی شود، بلکه زبان نوشتاری را نیز در برمی گیرد. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است و روش انجام آن کتابخانه ای می باشد. داده های این پژوهش را متن های مستخرج از داستان های کوتاه معاصر فارسی تشکیل می دهند. بدین منظور 10 نویسنده معروف و سرشناس معاصر فارسی، شامل 5 نویسنده مرد و 5 نویسنده زن، انتخاب شدند و از هر نویسنده دو داستان معروف به طور تصادفی انتخاب شد. این داده ها بر اساس چارچوب نظری پژوهش که شامل اصل ادب براون و لوینسون، اصل ادب لیچ، اصل ادب لیکاف و موارد رعایت و نقض ادب (استفاده از پیش توالی ها، کنش تهدید کننده و حافظ وجهه، دشواژه ها و اصطلاحات عامیانه) می باشد، مورد تجزیه و تحلیل کیفی قرار گرفتند. علاوه بر آن نگارنده برای پی بردن به بسامد استفاده از موارد مذکور، داده ها را مورد تجزیه و تحلیل کمی نیز قرار داده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که زنان و مردان در داستان های کوتاه، از راهبردهای حفظ و تهدید وجهه و ادب سلبی و ایجابی و پیش توالی ها استفاده می کنند. راهبردهای همبستگی در داستان های کوتاه زنان و مردان در قالب القاب، خطاب ها، واژگان تابو و اصطلاحات عامیانه بازنمایی می شوند؛ و نویسندگان مرد از راهبردهای همبستگی، واژگان تابو، اصطلاحات عامیانه و نویسندگان زن از راهبردهای حفظ وجهه و پیش توالی ها بیشتر استفاده می کنند.