هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر آموزش حسابداری بر سبک تصمیم گیری مدیران می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه مدیران شاغل در دانشگاه گیلان و اداره برق تشکیل داده است. نمونه آماری برابر با جامعه آماری انتخاب شد که در مجموع تجارب 162 مدیر بررسی شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه تصمیم گیری عمومی با مقیاس پنج ارزش لیکرت می-باشد که روایی صوری و محتوایی آن را 10 نفر از اساتید صاحب نظر دانشگاهی و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تایید شد (85/0 =r ). برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون یومن ویتنی، آزمون فریدمن و آزمون ضریب همبستگی در سطح معنی داری 05/0 ? p استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که به ترتیب عوامل تصمیم گیری عقلایی، وابسته، شهودی، اجتنابی و آنی (فوری) بیشترین نقش را در تصمیم گیری مدیران دارند و تفاوت اولویت این عوامل نیز معنی دار بود. همچنین تفاوت معنی داری بین سبک های تصمیم گیری در مدیران با و بدون آموزش دوره های حسابداری مشاهده نشد. البته با توجه به اختلاف میانگین رتبه ها مدیرانی که دوره های حسابداری را گذرانده بودند بیشتر از سبک های مناسب تصمیم گیری (عقلایی، وابسته و شهودی) استفاده می کردند و مدیران بدون سابقه آموزش حسابداری بیشتر از سبک های نامناسب تصمیم گیری (اجتنابی و آنی) استفاده می کردند. به طور خلاصه می توان گفت، آموزش حسابداری فقط یکی از عوامل تاثیرگذار بر تصمیم گیری مدیران است. بنابراین علاوه بر این دوره ها باید متغیرهای دیگر را بررسی کرد تا عوامل تاثیرگذار را به طور دقیق تر شناسایی نمود. واژه های کلیدی: آموزش حسابداری، سبک های تصمیم گیری عقلایی، سبک های تصمیم گیری وابسته، سبک های تصمیم گیری