هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط بین سبک های دفاعی، احساس انسجام روانی و سلامت روان بود و بررسی این مسئله که آیا احساس انسجام روانی می تواند به عنوان میانجی رابطه ی سبک های دفاعی و سلامت روان ایفای نقش کند؟ پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش زنان متأهل 30 تا 40 ساله شهر مشهد بودند. نمونه ی مورد مطالعه در این پژوهش که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد شامل 250 نفر بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سبک های دفاعی، پرسشنامه سلامت روان و مقیاس احساس انسجام فلسنبرگ بودند. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه، تحلیل مسیر و تحلیل واریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین احساس انسجام و سلامت روان رابطه ی معناداری وجود دارد (p<0/0005)، بین احساس انسجام و سبک دفاعی رشد یافته رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد (p<0/0005).، بین سبک دفاعی رشد یافته و سلامت روان رابطه ی معناداری وجود دارد (p=0/009)، بین سبک رشد نایافته و سلامت روان رابطه ی معناداری وجود دارد (p<0/0005). متغیر سبک دفاعی رشد یافته می تواند پیش بینی کننده ی بهتری برای احساس انسجام روانی باشد، متغیر سبک دفاعی رشد نایافته نیز پیش بینی کننده ی بهتری برای سلامت روان است. هم چنین احساس انسجام می تواند میانجیگری معناداری بین سبک دفاعی رشد یافته و سلامت روان باشد