شهرها چیزی فراتر از مجموعه ای از ساختمان ها و اقتصاد هستند که برای فرهنگ، تاریخ و مردم خود ارزش قایل اند. عرصه های عمومی شهری بعنوان مکان زندگی اجتماعی می تواند زمینه مشترک برای تعاملات، اختلاط و ارتباطات اجتماعی را فراهم آورد و با تاثیر در تفکر و نگرش جمعی زمینه شکل گیری فرهنگ شهری را به وجود آورد. کین مایر در برنامه ریزی عرصه های عمومی شهری، از هماهنگ کردن هنر با سایر اجزاء فرهنگ بومی و زندگی روزمره شهری در دستیابی آزادانه به پهنه گسترده ای از تجارب فرهنگی برای شهروندان و پدید آمدن فضاهای اسفنجی یاد می کند. هدف از پژوهش حاضر ادراک فرهنگ و توسعه فرهنگی با تمرکز بر منابع فرهنگی در عرصه های عمومی شهری در بافت با ارزش شهری ارگ مشهد است. از این رو با تعریف مفهوم فرهنگ و تاثیرات آن در عرصه های عمومی شهری به بررسی رویکردهای برنامه ریزی فرهنگی و تدوین چارچوب مفهومی آن پرداخته است. شناخت در فرآیند برنامه ریزی شامل شناسائی جامع و تحلیل منابع فرهنگی به عنوان دارائی های محلی و درک نیازها و خواسته های فرهنگی کاربران فضایی در عرصه های عمومی از طریق نگاشت عناصر و منابع فرهنگی و فعالیت های وابسته به آنها انجام شده است. سنجش شاخص های عینی با استفاده از چک لیست در مشاهده کارشناسی و سنجش شاخص های ذهنی مشارکت کنندگان در فعالیت های فرهنگی با استفاده از پرسش نامه و مصاحبه عمیق در حجم نمونه 125 نفری از مطلوبیت عرصه های عمومی شهری و دسترسی پذیری به این عرصه ها انجام شده است. در ادامه با تاکید بر ویژگی ها و اجزاء برنامه ریزی فرهنگی، به تدوین اصول برنامه ریزی و سیاستگذاری به صورت پیش بینی اقلام فرهنگی و توزیع فضائی آنها و ارائه طرح های الگوئی به صورت موضوعی، موضعی و رهنمودهای طراحی در این عرصه ها پرداخته است.