انسانها همواره با ایجاد فضاهایی در شهر ، نیاز ذاتی خود به برقراری روابط اجتماعی را برآورده کرده اند ، ساختارهایی که از نظر اجتماعی فعال بوده و امکان ارتباط چهره به چهره انسانی در درون جامعه شهری و در کالبدی سازمان یافته را فراهم آورده ا ند . حضور مثبت افراد در اجتماع سطح تعاملات مثبت اجتماعی را بالا برده و سبب ارتقاء کیفیت زندگی از طریق تقویت حس تعاون و شهروندی می گردد. حضور اختیاری شهروندان در فضا فرصت تعاملات اجتماعی را افزایش می دهد و حضور اختیاری شهروندان در فضا ارتباط مستقیم با مطلوبیت فضا دارد . فضاهای مطلوب و خوب تمایل به حضور را افزایش می دهد . فضای مطلوب شهری فضایی است که تمامی ابعاد فضاهای باز شهری ، شامل ابعاد انسانی و کالبدی را مورد توجه قرار می دهد.فضای شهری وابسته به آن نتیجه عمل اجتماعی و سیاسی در قلمرو عمومی بود .شهر همان قدر یک اثر هنری اندیشیده شده بود که امری عملکردی . در این مرحله شهر و فضاهای آن کانون مکان های مردم ، اعمال و عرصه بیان اندیشه ها ، احساسات و عواطف بشری مردم است و فرم آن انطباق کامل با عملکرد آن خواهد داشت .فضای شهری بخشی از ارگانیسم زنده شهر است که با شرایط اجتماعی و اقتصادی و فنی در حال تغییر مرتبط است . محیطی اجتماعی دارد که در بردارنده مجموعه ای از روابط میان مردم است که به مبادله انرژی ، اطلاعات ، کالا ، مواد و شایعات و ... دست می زنند ، با هم ملاقات می کنند ، گرد هم می آیند و اشکال مختلف انسجام اجتماعی را در فضا متبلور می سازند بنابراین فضای شهری عنصر اساسی ساخت شهر است که با قلب و کانون راهبردهای اجتماعی مربوط می شود.