شناخت زمینه های فکری و تاریخی خیزش های مردمی منطقه ی خاور میانه، از منظر شعر وادب وبه ویژه در شرایط کنونی، می تواند برای علاقه مندان ادب سیاسی بسیار سودمند باشد. یکی از شاعران پر آوازه که تأمل در آثار ادبی و به خصوص اشعارسیاسی او، مخاطب را با چنین بستری آشنا می کند، نزار قبانی (ت:1923م)، شاعر بزرگ سوری، است. اینجانب با بررسی و مطالعه ی مجموعه آثار 8 جلدی و به ویژه سروده های سیاسی او از یکسو وبررسی دیدگاه های پاره ای از منتقدان از دیگر سو به این مهم دست یافت که نزار، برخلاف دیدگاه های گروهی از ناقدان افراطی شعرش، تنها یک شاعر تغزلی،ویا رومانتیک محسوب نمی شود بلکه او، ضمن تسلط کافی بر مبنای اندیشه ی سیاسی مدرن و خود آگاهی اجتماعی بالا، عمر پربار ادبی خود را در مبارزه برای آزادی و آگاهی مردم از شر استبداد داخلی و اشغالگری خارجی صرف نمود. وی توانست در این زمینه، بیش از هر شاعر عرب دیگر، نقش ایفا کند و مخاطبان خود را نیز نسبت به ساختار استبدادی منطقه در اشعارخود، از جمله: ارعاب مردم، عوام فریبی، منفعل و منزوی نمودن روشنفکران، و ذره ای کردن مردم و...ساختار آن ها را مصداق بارز حکومت های عقب مانده و ضدّ توسعه تلقّی نموده است، این همان نکته است که بحث منسجمی درباره ی آن تحریر نیافته است. این پژوهش با عنوان بررسی مفهوم استبدادستیزی در اشعار نزار قبانی می باشد که به شیوه ی کتابخانه ای گردآوری شده است.