یکی از ارزشمند¬ترین میراث فرهنگی و یادگار گرانبهای بزرگان ادب فارسی، گنجینه عظیم نسخه¬های خطی است؛ یکی از این نسخه¬ها دیوانی موسوم به شفیعا اعمی متخلص به اثر شیرازی است. شفیعا اعمیپراشگفتی(اثر شیرازی )از شاعران قرن دوازدهم هجری است که تذکره نویسان به سال تولد وی اشاره¬ای نکرده اند؛ وی در کودکی بر اثر بیماری آبله نابینا شده است. اثر شیرازی معاصر شاه سلطان حسین صفوی بوده و به اصفهان رفت و آمد داشته است. وی شاگرد میرزا محمد هادی قلندر و بقراطالزّْمانی علوی خان بوده و شعرش به شیوه میرزا سعید اشرف بسیار شبیه است؛ دیوانششامل انواع شعر، از جمله: قصیده، قطعه، غزل، ترکیب بند، مثنوی، رباعی و مفردات است، اکثر قصایدش در مدح امامان و ائمه منزه سروده شده و غزلهایش بیشتر متضمن نکته های عرفانی و اجتمایی است. ازمهمترین جنبه¬هایاهمیّتاین شاعر وجودلغات، تعبیرات واصطلاحات عامیانه زمان خود استکه در سراسر دیوان او به چشم می¬خورد و علاوه بر این در فرهنگ¬ها،از بسیاری ابیات او به عنوان شاهد مثال استفادهشده است . از اشعار این شاعر یازده نسخه را یافتیم سپس نسخه کتابخانه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی به شماره 1/1186 را به عنوان نسخه اساس برگزیدیم و ده نسخه دیگر را به عنوان نسخه بدل بر اساس این نسخه سنجیدیم و چون نسخه¬های در دسترسهیچیک به تنهایی قابل استفاده نبود، شیوه تصحیح التقاطی را به کار گرفتیم تا دیوانی جامع از اشعار این شاعر بدست آوریم و حتی المقدور لغات و واژه¬های دشوار را شرح دادیم و همچنین اعلام و فهرستی از دیوان شاعر تهیه کردیم.