انگور یاقوتی به عنوان رقمی بی دانه، زودرس ترین رقم انگور در ایران است که بیشتر در مناطق نیمه گرمسیری کشور به منظور تولید میوه نوبرانه کشت می¬شود. در این پژوهش، به منظور بهبود صفات کمی و کیفی انگور یاقوتی از دو تیمار اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. اسید جیبرلیک در چهار غلظت صفر (شاهد) 15، 25 و 40 میلی¬گرم در لیتر در سه مرحله و عملیات حلقه¬برداری همزمان با محلول¬پاشی مرحله سوم در قاعده شاخه¬های یکساله بوته¬ها انجام شد. نتایج نشان داد اثر تیمار محلول-پاشی اسید جیبرلیک بر تمامی شاخص¬های مورد بررسی شامل وزن خوشه، طول خوشه، عرض خوشه، تراکم حبه در خوشه، وزن حبه، طول حبه، قطر حبه، اندازه حبه، وزن تر و خشک شبه بذر، مقدار مواد جامد محلول، درصد اسیدیته قابل تیتراسیون و شاخص طعم معنی¬دار بود. هر سه غلظت اسید جیبرلیک استفاده شده به طور معنی¬داری موجب افزایش طول خوشه در مقایسه با شاهد شدند. به طوری که 14 روز پس از محلول پاشی طول محور خوشه در نمونه شاهد 46/13 سانتی¬متر بود ولی در غلظت¬های 15، 25 و 40 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک به ترتیب 87/17، 73/19 و 95/23 سانتی-متر به ثبت گردید. محلول¬پاشی اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری باعث افزایش وزن حبه و خوشه گردید. به طوری که حداکثر وزن حبه (42/1 گرم) و خوشه (7/483 گرم) در برهمکنش بین غلظت 40 میلی-گرم اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری به دست آمد. انجام عمل حلقه¬برداری در مقایسه با شاهد به طور معنی¬داری منجر به افزایش وزن حبه گردید. ولی اثر حلقه¬برداری در برخی از شاخص¬های مورد بررسی معنی¬دار نبود. حداکثر مواد جامد محلول (34/21 درصد) مربوط به غلظت 40 میلی¬گرم بر لیتر اسید جیبرلیک بود که اختلاف معنی¬داری با غلظت 15 میلی¬گرم و شاهد داشت. اثر برهمکنش بین تیمارهای اسید جیبرلیک و حلقه¬برداری بر شاخص¬های وزن خوشه، وزن، طول، قطر و اندازه حبه معنی¬دار بود.

هلو از جمله درختان میوه معتدله با سن نونهالی پایین، مورد توجه بسیاری از باغداران جهت تولید اقتصادی می باشد، ولی بخاطر گوشت نرم میوه مشکلات زیادی در حین برداشت و بعد از برداشت دارد. در این پژوهش اثر محلول پاشی برگی اسید سالیسیلیک و کلات آهن بر برخی ویژگی های کمّی و کیفی هلو رقم آلبرتا بررسی شد. این تحقیق روی درختان شش ساله و بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام پذیرفت. اسید سالیسیلیک شامل چهار سطح 0 (بعنوان شاهد)، 1، 2 و 4 میلی مولارو سطوح کلات آهن شامل 0 ( بعنوان شاهد)، 5 و 10 میلی گرم بر لیتر روی درختان هلو، 40 و 80 روز بعد از مرحله تمام گل محلول پاشی گردید. اثر تیمارها بر صفات کیفی شامل نشت الکترولیت، سفتی، ویتامین c، درصد اسید قابل تیتراسیون، ph، درصد مواد جامد محلول، شاخص طعم، ظرفیت آنتی اکسیدانی، فاکتورهای رنگ سطحی، میزان اتیلن تولیدی میوه هلو و صفات کمّی شامل عملکرد درختان، درصد ماده خشک و خاکستر، میزان کلروفیل و کاروتنویید مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد که محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر فعالیت آنتی اکسیدانی و رنگ سطحی و کلروفیل میوه، عملکرد، ویتامین c، درصد ماده خشک و خاکستر و کلروفیل و کاروتنویید برگ تأثیر مثبتی داشت. ضمن این سبب کاهش مقدار نشت الکترولیت و تولید اتیلن گردید. تغذیه برگی آهن سبب افزایش عملکرد، کلروفیل و فعالیت آنتی اکسیدانی و کاهش نشت الکترولیت، تولید اتیلن، میزان درخشندگی میوه گردید. امّا آهن تأثیری روی ویتامینc نداشت. همچنین نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمارها باعث کاهش نشت یونی، تولید اتیلن، قرمزی میوه و اسیدیته قابل تیتراسیون و افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی، سفتی بافت میوه، زاویه هیو، عملکرد میوه، کلروفیل کل و a برگ و میوه و کاروتنویید برگ گردید. بطور کلّی تیمارها در مقایسه با شاهد باعث بهبود صفات کیفی و کمّی میوه هلو رقم آلبرتا گردیدند.

زغال اخته با نام علمی cornus mas l. یکی از 40 گونه جنس cornus از خانواده cornacea می¬باشد. تکثیر از طریق بذر و گزینش توسط انسان در طول زمان تنوع ژنتیکی زیادی در درختان به وجود آورده است. مطالعه و ارزیابی تنوع ژنتیکی در زغال¬اخته به جهت انجام کارهای اصلاحی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش تنوع صفات مورفوپومولوژیکی 14 ژنوتیپ زغال¬اخته و تنوع ژنتیکی 30 ژنوتیپ زغال¬اخته از درختان باغ¬های منطقه کلیبر و با استفاده از صفات فیزیکوشیمیایی میوه و نشانگر scot ، مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به نتایج ارزیابی تنوع ژنتیکی مبنی بر تنوع بالا، عدم تشابه ارقام با نام محلی یکسان و نتایج صفات اندازه-گیری شده، ژنوتیپ¬های برتر از لحاظ صفات شناسایی گردیدند. سپس استقرار و پرآوری برخی از ژنوتیپ¬ها با استفاده از کشت درون¬شیشه¬ای که بخشی از مراحل ریزازدیادی می¬باشد انجام شد. بهترین ریزنمونه، از گره¬های یک تا سه شاخساره¬های سال جاری و اواخر فصل تابستان، بهترین زمان نمونه¬گیری جهت ریزازدیادی با کمترین آلودگی و محیط wpmتغییر یافته، محیط کشت مناسب جهت استقرار و پرآوری گیاه زغال اخته در این آزمایش به¬دست آمد. استفاده از کیتوسان در غلظت 30 میلی¬گرم بر لیتر در محیط کشت برای شاخه¬زایی به طور معنی¬داری دارای اثرات مثبت ارزیابی شد.