چکیده پیش بینی اهمال کاری دانش آموزان براساس سبک¬های حل مسأله با واسطه-گری خودکارآمدی تحصیلی به کوشش: مصطفی زابلی پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک¬های حل مسأله و اهمال¬کاری تحصیلی با میانجی¬گری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه صورت پذیرفت. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 334 نفر (171 دختر و 163 پسر) از دانش¬آموزان دبیرستان¬های شهرستان زابل بودند که بر اساس روش نمونه¬گیری خوشه¬ای تصادفی چند مرحله¬ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش، هر یک از شرکت کنندگان، پرسش¬نامه¬های سبک-های حل¬مسأله (کسیدی و لانگ، 2006 )، خودکارآمدی تحصیلی(جینکز و مورگان ، 1999) و پرسشنامه اهمال¬کاری تحصیلی (سولومون و راث بلوم، 1984) را تکمیل نمودند. پایایی ابزارهای پژوهش به وسیله ی ضریب آلفای کرونباخ و روایی آنها به کمک همبستگی درونی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول آزمون¬ها بود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی بین سبک¬های درماندگی، خلاقانه و اهمال¬کاری تحصیلی دانش¬آموزان، نقش میانجی¬گر سهمی را ایفا می¬کند. همچنین، سبک¬های گرایش به حل¬مسأله و اعتماد به حل مسأله به صورت غیر مستقیم و از طریق خودکارآمدی تحصیلی، اهمال¬کاری تحصیلی دانش¬آموزان را تحت تاثیر قرار داد. به منظور بررسی تفاوت¬های جنسیّتی در متغیرهای پژوهش از تحلیل مسیر دو مدل دختران و پسران استفاده گردید و مشخص گردید که ضرایب مسیر دختران در سبک درماندگی به اهمال¬کاری تحصیلی از پسران بیشتر است. علاوه بر این ضرایب مسیر پسران در مسیر سبک خلاقانه به اهمال¬کاری تحصیلی و مسیرگرایش به خودکارآمدی بیشتر از دختران بوده است. یافته¬های پژوهش حاضر نشان داد که از طریق شناسایی سبک¬های حل¬مسأله دانش آموزان می¬توان در راستای بهبود و افزایش خودکارآمدی آنها اقدام کرد که نتیجه آن کاهش اهمال¬کاری دانش¬آموزان خواهد بود. کلید واژه¬ها: سبک¬های حل¬مسأله، خودکارآمدی تحصیلی و اهمال¬کاری تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی استرس تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی با واسطه گری سبک-های مقابله ای در دانش آموزان دوره متوسطه صورت پذیرفت. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 327 نفر(172 دختر و 155 پسر) از دانش آموزان دبیرستان های شهرستان سپیدان بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه¬ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش، هر یک از شرکت کنندگان پرسش نامه استرس تحصیلی (دیره،1372)، ویژگی های شخصیتی (گلدبرگ، 1991)، و سبک های مقابله ای (اندلر و پارکر، 1990) را تکمیل نمودند. پایایی ابزارهای پژوهش به وسیله ی ضریب آلفای کرونباخ و روایی آنها به وسیله ی تحلیل عاملی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول آزمون¬ها بود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که روان نژندگرایی هم به صورت مستقیم و هم با واسطه گری سهمی سبک هیجان مدار و مسئله مدار، برون گرایی هم به شکل مستقیم، هم با واسطه گری سهمی سبک اجتنابی، گشودگی فقط با واسطه گری سهمی سبک هیجان مدار و وظیفه گرایی نیز با واسطه گری کامل سبک اجتنابی، استرس ناشی از عوامل حساسیت زا را پیش بینی می کنند. روان نژندگرایی با واسطه گری کامل سبک مسئله مدار، برون گرایی هم مستقیم، هم با واسطه گری سهمی سبک اجتنابی، وظیفه گرایی هم مستقیم و هم با واسطه گری سهمی سبک اجتنابی و مسئله مدار و گشودگی هم مستقیم، هم با واسطه گری سهمی سبک مسئله مدار استرس ناشی از عدم توانمندی های شخصی را پیش بینی می کنند. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که ویژگی های شخصیتی می توانند با اثرگذاری بر سبک های مقابله ای، استرس تحصیلی تجربه شده را تحت تاثیر قرار دهند، از این یافته این گونه استنباط می شود که می توان با آموزش سبک مقابله ای مناسب به دانش آموزان، استرس تحصیلی آنها را کاهش داد.