درچند سال اخیر تحقیقات زیادی در زمینه آشکارسازهایی که دارای ساختار ابرشبکه ای هستند صورت گرفته است، دلیل این امر هم ساختار خاص ابرشبکه ها است که قابلیت آشکارسازی طول موجهای بلند را می دهد. این محدوده طول موجی، برای کاربردهایی از قبیل دید درشب، دید از میان مه، و کاربردهای پزشکی حائز اهمیت می باشد. لذا با توجه به اینکه بالا بردن کارآیی آشکارسازهای ابرشبکه ای،کارکرد آنها را بخصوص در طول موجهای بلند بهبود می بخشد، شناخت مکانیسم هایی که باعث افزایش و یا کاهش کارآیی در این نوع از آشکارسازهای می شود مهم و ضروری است. در این پایان نامه سعی شده نقش حاملین اقلیت و چگونگی تولید و بازترکیب آنها و اثرات طول عمر آنها در کارآیی آشکار سازهای ابرشبکه ای مورد بررسی قرارگیرد.