در سال های اخیر شبکه های بی سیم ترکیبی، متشکل از شبکه های بی سیم زیرساخت دار و شبکه های اقتضایی به عنوان یک جایگزین مناسب برای شبکه های بی سیم نسل آینده موردتوجه قرار گرفته است. یکی از عناصر کلیدی برای دستیابی به گذردهی و بهره وری بالا در این شبکه ها پروتکل های مسیریابی است. علاوه بر این امروزه بسیاری از برنامه های کاربردی شبکه همانند انتقال داده های چندرسانه ای و همچنین برنامه های بلادرنگ نیازمند کیفیت سرویس هستند، لذا ضروری است پروتکل مسیریابی ارائه شده برای شبکه های بی سیم ترکیبی معیارهای کیفیت سرویس نظیر تأخیر را در نظر بگیرد. در این پایان نامه یک پروتکل مسیریابی برای شبکه های بی سیم ترکیبی با گره های تک واسطی ارائه شده است. این واسط که از نوع wifi با استاندارد ieee 802.11 است امکان ارتباط گره های سیار با یکدیگر و نقطه دسترسی را فراهم می کند. در شبکه های wifi ارتباط گره های سیار با یکدیگر و یا با شبکه های خارجی از طریق نقطه دسترسی برقرار می شود و نقطه دسترسی به عنوان دروازه گره های سیار در نظر گرفته می شود. درصورتی که گره های سیار در برد انتقال نقطه دسترسی نباشند و یا در نواحی مرده باشند آنگاه امکان ارسال بسته ها وجود ندارد و این گذردهی کلی شبکه را کاهش می دهد. پروتکل مسیریابی پیشنهادی بر اساس تقاضا و نه به صورت پیش فعال مسیرها را ایجاد می کند، امکان دسترسی چندگامی به نقطه دسترسی و سایر گره ها را فراهم می کند، از یک روش توزیع شده برای کاوش مسیرهای ایجادشده و ارسال و توزیع بسته ها بر روی مسیر های با ازدحام کمتر استفاده می کند که این مکانیسم در همان فرآیند مسیریابی و بدون ایجاد سربار اضافه تر انجام می شود. در این پایان نامه ابتدا شبکه های بی سیم ترکیبی و معماری آن ها معرفی می شوند. سپس پروتکل های مسیریابی ارائه شده تاکنون تشریح می شوند. درنهایت پروتکل پیشنهادی ارائه و سپس کارایی آن از طریق شبیه سازی ارزیابی خواهد شد.