هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی نقش برنامه¬های دینی تلویزیون بر هویت دینی شهروندان شهر قم است. این مطالعه از نوع مطالعه پیمایشی بوده و برای جمع آوری داده¬های تحقیق از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. در این تحقیق کلیه شهروندان ساکن شهر قم جامعه آماری تحقیق را تشکیل می¬دهند و نتایج حاصل از این پژوهش به قرار زیر است: دینداری زیاد در بین زنان بیشتر از مردان است. به گونه¬ای که میزان دینداری زیاد در زنان از 69.9 درصد به 42.5 درصد در مردان کاهش یافته است. دینداری زیاد در بین متأهلین بیشتر از مجردین است. به گونه¬ای که میزان دینداری زیاد در متأهلین از 57.7 درصد به 41.7 درصد در مجردین کاهش یافته است. با افزایش میزان تماشای ماهواره دینداری کاهش می¬یابد. با افزایش میزان استفاده از رسانه، دینداری کاهش می¬یابد. با افزایش میزان تماشای برنامه¬های دینی تلویزیون دینداری افزایش می¬یابد. با افزایش میزان مشارکت ذهنی، دینداری افزایش می¬یابد. با افزایش میزان مشارکت اجتماعی، دینداری افزایش می-یابد. با افزایش میزان انسجام اجتماعی، دینداری افزایش می¬یابد. با افزایش میزان سرمایه اجتماعی، دینداری افزایش می¬یابد. با افزایش میزان نگرش مثبت به برنامه¬های تلویزیون، دینداری افزایش می¬یابد. با بهتر شدن پایگاه اقتصادی و اجتماعی، میزان دینداری نیز افزایش می¬یابد. بین داشتن و یا نداشتن شغل و میزان دینداری رابطه معنادار وجود ندارد. بین دینداری و میزان ساعات تماشای تلویزیون رابطه معنادار وجود ندارد. بین دینداری و نوع برنامه های ماهواره ای رابطه ی معنادار وجود ندارد. بین دینداری و نوع منبع آموزش دینی رابطه ی معنادار وجود ندارد بین مشارکت عینی و دینداری رابطه معنادار وجود ندارد. بین اعتماد اجتماعی و دینداری رابطه معنادار وجود ندارد. بین احساس امنیت و دینداری رابطه معنادار وجود ندارد. هر چه میزان مشاهده برنامه¬های تلویزیون، میزان تاٌثیر از برنامه¬های تلویزیون، نگرش مثبت به برنامه دینی تلویزیون، سرمایه اجتماعی و احساس امنیت در بین افراد بیشتر شود دینداری آنها نیز بیشتر خواهد بود.