امروزه توزیع و مکانیابی پارک¬های شهری در هر کشوری از ضروریت¬های مهم زندگی شهری می¬باشد، چرا که علاوه بر جنبه بهداشتی و روانی، در توسعه پایدار شهری از اهمیت بالایی برخوردار است. در همین ارتباط، در شهر نجف آباد که در 26 کیلومتری غرب اصفهان قرار گرفته و از دهه 60 به بعد با افزایش جمعیت رو به رو بوده است، افزایش جمعیت موجب ناهمخوانی سرانه فضای سبز با جمعیت ساکن در آن گردیده است. در واقع مسئله این است که شناخت مناسبی از نحوه توزیع مکانی- فضایی پارک¬های محله¬ای شهر نجف¬آباد و کیفیت دسترسی شهروندان وجود ندارد. هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل کاربری فضای سبز مناطق 1 و 4 شهرداری نجف¬آباد است. که کمبود فضای سبز شهری و توزیع ناعادلانه آن به شدت احساس می¬شود. در این زمینه دو فرضیه ارائه شد. جهت آزمون فرضیه اول از روش تحلیل کیفی و مقایسه با استانداردهای سطح و سرانه، و توابع تحلیل پوشش فضایی و جمعیتی در gis استفاده شد. جهت آزمون فرضیه دوم بر اساس تلفیق روشهای ارزیابی چند شاخصه ahp گروهی و gis انجام شد. نتایج بررسی نشان داد با توجه به استاندارد جمعیت تحت پوشش 5500 نفر کمبودی برابر با 11 پارک محله¬ای وجود دارد. تحلیل توزیع فضایی سطح و سرانه پارک¬ها نیز بیانگر وضعیت نامطلوب پارک¬های موجود در محلات می¬باشد. مطابق نتایج تحلیل تیسن در gis نیز وضعیت پارک¬ها از نظر پوشش فضایی و شعاع دسترسی نامطلوب می¬باشد. نتایج مدل تلفیقی مبتنی بر gis نیز نشان داد که پارک¬های موجود در مناطق 1 و 4 شهرداری نجف آباد در پهنه¬های کاملا مناسب تا نسبتا مناسب قرار دارند. و در نهایت با توجه به بررسی¬های انجام شده پیشنهاداتی ارائه شد.