هدف پژوهش حاضر پیش بینی مشکلات رفتاری و انگیزش تحصیلی با استفاده از سبک های فرزند پروری بود، پژوهش حاضر به روش همبستگی انجام شد. بدین منظور تعداد 400 دانش آموز (175دختر و 225 پسر) از دبستان های شهر قم در سال 1392 به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند، سیاهه رفتاری کودک آیبرگ و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد رابطه سبک های فرزندپروری با مشکلات رفتاری و انگیزش تحصیلی معنادار بود. همچنین بین انگیزش تحصیلی با مشکلات رفتاری رابطه معنادار وجود داشت. علاوه بر این، نتایج تحلیل مسیر نشان داد بزرگترین ضریب مسیر مربوط به تاثیر متغیر سبک استبدادی بر انگیزش تحصیلی و کوچکترین ضریب مسیر مربوط به تاثیر متغیر آزادگذاری بر مشکلات رفتاری می باشد. بر اساس نتایج حاصله می توان مشکلات رفتاری دانش آموزان را با استفاده از روش فرزندپروری مقتدرانه کاهش داد و همچنین انگیزش تحصیلی را با روشهای تربیتی مناسب ارتقا داد.