این تحقیق به بررسی تاثیر روش تحت الفظی و معنایی ترجمه در مقایسه با تکالیف نوشتاری بر یادگیری مهارت واژگانی دانش اموزان مذکر ایرانی میپردازد.از طرفی دیگر،به بررسی رابطه بین روشهای معنایی و تحت الفظی ترجمه در افزایش یادگیری واژگانی این دانش اموزان میپردازد.بدین منظور 120 دانش اموز از یک اموزشگاه زبان انگلیسی در استان گلستان بصورت تصادفی انتخاب شدندو سپس به چهار گروه 30 نفره تقسیم شدند.سطح توانایی تمام دانش اموزان متوسط میباشدوقبل از شروع جلسات تدریس ازمون تعیین سطح دانشگاه اکسفورد بر انها اجرا شد تا سطح توانایی انها بررسی شود.سپس صد واژه از لیست واژگان اکادمیک کاکس هد(2000) انتخاب شد و این لغات از طریق هفت متن ترجمه معنایی و تحت الفظی به گروه ترجمه طی یک هفته تدریس شد و همچنین این لغات از طریق تکالیف پارگراف نویسی و جمله سازی به گروه نوشتاری طی یک هفته تدریس شد.پس از اتمام جلسات تدریس یک پس ازمون اجرا شد تا سطح دانش واژگانی دانش اموزان سنجیده شود.نتایج این تحقیق نشان داد که روشهای ترجمه معنایی و تحت الفظی ترجمه نسبت به تکالیف نوشتاری در افزایش مهارت یادگیری واژگان دانش اموزان مذکر ایرانی بسیار کارامدترومفیدتر بودند.همچنین نتایج نشان داد که بین روشهای معنایی و تحت الفظی ترجمه رابطه زیادی وجود دارد.این تحقیق میتواند برای معلمان،دانش اموزان و نویسندگان کتب اموزشی حایز اهمیت باشد زیرا انها میتوانند دریابند که تکالیف ترجمه در اموزش واژگان جدید میتوانند موثر باشند خصوصا در موسسات و دبیرستانهای ایران.