امروزه از جمله روش های ازدیاد برداشت که با توجه به منابع آبی و گازی کشور مطلوب می باشد روش تزریق آب کربناته است. در این روش از گاز دی اکسید کربن و آب بصورت همزمان و محلول در یکدیگر استفاده می شود. مطالعات انجام شده نشان می دهد این روش علاوه بر اینکه مشکلات تزریق مستقیم آب و گاز را برطرف نموده در زمینه افزایش بازیافت نفت نیز موثرتر است و همچنین می تواند از لحاظ زیست محیطی در زمینه ذخیره سازی گاز دی اکسید کربن در لایه های زیر زمین حائز اهمیت باشد. در این تحقیق تأثیر آب کربناته روی میزان بازیافت نفت مخازن کربناته از طریق آزمایش های سیلاب زنی مغزه طی دو روش تزریق ثانویه و ثالثیه مطالعه شده و نتایج بدست آمده مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان گاز دی اکسید کربن ذخیره شده در پایان فرآیند مورد ارزیابی قرار گرفته تا از لحاظ زیست محیطی نیز این روش بررسی شود. علاوه بر این تأثیر میزان اشباع آب همزاد بر میزان بازیافت نفت طی فرآیند تزریق ثانویه آب کربناته نیز بررسی گردید. این کار بر روی مغزه هایی که از رخنمون یکی از مخازن کربناته نفتی ایران تهیه شده انجام گرفته است. نتایج بدست آمده افزایش چشمگیری در میزان بازیافت نفت در هر دو روش تزریق ثانویه و ثالثیه آب کربناته را نسبت به تزریق آب نشان می دهد. البته این افزایش بازیافت نفت در روش تزریق ثانویه آب کربناته بسیار محسوس تر است بطوری که بیش از5/2 برابر بازیافت نفت را نسبت به تزریق آب در پی دارد. همچنین نتایج حاکی از تأثیر منفی اشباع بالای آب همزاد بر روی بازیافت نفت است. میزان گاز دی اکسید کربن ذخیره شده برای هر دو روش تزریق ثانویه و ثالثیه آب کربناته یکسان بدست آمد. این ذخیره سازی تا بیش از نیمی از گاز تزریق شده گزارش شده است.