در مسائل تصمیم گیری که مهمترین بحث در علوم مهندسی و مدیریت است و حتی در تصمیم گیری های روزمره ما انسان ها، موضوع عدم قطعیت از جمله مواردی می باشد که همواره این امر را با مشکل مواجه کرده است. تغییرات ناخواسته ای که در محیط ایجاد می شوند، عملکرد همراه با خطا، تأثیرات اغتشاشات محیط بر روی تصمیم گیری، در دسترس نبودن اطلاعات، ابهام در ارائه نظر و یا حتی عدم ارائه نظر در رابطه با موضوعی خاص، احتمالی بودن نظرات و ... نمونه هایی از عوامل ایجاد کننده عدم قطعیت در محیط هستند. با توجه به این مسائل، تصمیم گیری در مسأله ارزیابی کارکنان بدون در نظر گرفتن عدم قطعیت، باعث ناکارآمدی این نوع تصمیمات می شود. با ترکیب اطلاعات بدست آمده از ارزیابی های مختلف، به منظور استفاده از اطلاعات مفید همه ارزیابان در جریان تصمیم گیری، می توان عدم قطعیت موجود را کاهش داد و به تبع آن مشکلات ناشی از عدم قطعیت را کم نمود. در این پژوهش ما با استفاده از نظریه گواه، و الگوریتم های منطق شهودی مبتنی بر آن، برای ترکیب اطلاعات و کاهش عدم قطعیت در مسأله ارزیابی کارکنان، استفاده کردیم. در این پژوهش سعی شده است تا با بیان نظریه ریاضی گواه و تشریح زوایای مختلف مسأله ارزیابی کارکنان، کاربرد این نظریه در مسأله ارزیابی کارکنان را بررسی نماییم و الگوریتمی مناسب برای حل این مسأله ارائه دهیم و در ادامه با یک مطالعه موردی، کاربرد این الگوریتم را در مسائل واقعی نشان دادیم. هر چند در این پایان نامه یک رویکرد جدید الگوریتم منطق شهودی به نام منطق شهودی عمومیت یافته، ارائه کردیم تا محدودیت های الگوریتم های موجود منطق شهودی پایه و فاصله ای را برطرف نماید؛ ولی به این نتیجه رسیدیم که در مساله ارزیابی کارکنان، بواسطه افزایش تعداد درجات ارزیابی و همچنین بدون استفاده بودن بیشتر زیرمجموعه های چارچوب تشخیص در ارزیابی کارکنان، استفاده از آن چندان مقرون به صرفه و کارا نخواهد بود مگر اینکه شاخص های ارزیابی به گونه ای تعریف شود که استفاده از این روش را توجیه نماید. در نتیجه در ارزیابی کارکنان از همان دو روش موجود(oer و ier) استفاده نمودیم. با توجه به تعداد بیشتر درجات ارزیابی، امکان استفاده از فرم طراحی شده در روش oer، در روش ier برای اخذ نظرات وجود ندارد. در اینجا باید با برگزاری جلسات توجیهی، اعضای تیم ارزیابی را بر نحوه امتیاز دهی به درجات ارزیابی توجیه نمود تا بتوانند بصورت درست و کامل نظرات خود را ابراز کنند. این موضوع یکی از مشکلات این روش نسبت به روش اول است که در این خصوص بسیار ساده و روان بود. در نتیجه به نطر می رسد که روش منطق شهودی پایه برای ارزیابی کارکنان مناسب تر باشد. در نهایت می توان این چنین نتیجه گرفت که نظریه گواه و الگوریتم های منطق شهودی، راه حل مطلوب و ساده و مورد قبولی را جهت حل مسأله ارزیابی کارکنان در شرایط عدم قطعیت ارائه می کنند.