استقلال عاطفی به عنوان فرآیندی توصیف شده است که توسط آن افراد از وابستگی خود به والدین چشم پوشیده و شروع به گسترش یک ادراک بالغانه تر و واقعی تر از والدین خود و نقش های خود می کنند. نوجوانان باید یک حس ناوابستگی به صورت های والدینی کسب کنند و به یک تفرد شخصی دست یابند. معنای استقلال عاطفی در نوجوانی بسته به کیفیت رابطه ی نوجوان- والد تفاوت می کند، به عبارت دیگر از ویژگی های شخصیتی والدین تاثیر می پذیرد. در پژوهش ها به نقش پدر کمتر توجه شده است، اما این کم توجهی به معنای کم اثر بودن نقش پدر در ساختار خانواده نیست. لذا پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین والدگری ادراک شده ی پدر و نیز ویژگی های شخصیتی پدر با استقلال عاطفی فرزند نوجوان پرداخته است. نمونه ی این پژوهش 400 نفر از دختران و پسران سال اول دبیرستان بودند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس پدری،پرسشنامه استقلال عاطفی و پرسشنامه شخصیتی نئو(فرم کوتاه) بود. نتایج به دست آمده از روش رگرسیون چندمتغیره نشان داد که متغیر پاسخدهی عاطفی مثبت و نقش اخلاقی پدر(در پرسشنامه مقیاس پدری) و متغیرهای برون گرایی، با وجدان بودن و توافق جویی(در پرسشنامه شخصیتی نئو) رابطه ی معناداری با استقلال عاطفی داشتند.همچنین دو مولفه حضور مثبت و تامین کنندگی از مقیاس پدری، در دو گروه دختران و پسران با هم تفاوت داشتند