ادبیات جنگ و دفاع در دوران پیامبر اکرم (ص)،تجلی اندیشه ها ،فرهنگها ،آرمان و تجارب ملتی است که در دوره قبل ازآن حضرت ، خبر از فرهنگ وتمدن نبود که پیامبر اسلام با جنگ ادبیات نوینی را نمودار ساختند.اکثر جنگ ها در نتیجه شرایط اقتصادی واجتماعی وطبیعی به وجود آمده بود و برای رفع ویژگیهای روحی عرب ها ؛همچون مزاج جنگی ،قساوت در انتقام و مسایلی چون شرب خمر وقمار بازی وآنچه در ردیف آنها می باشد که پیامبر را مجبور به سوار شدن بر این اسب چموش نمود اما در سایر مواقع اساس مناسبات پیامبر، دعوت به صلح ودوستی ومبارزه با ظلم وستم بود که با اتخاذ روشهایی چون اصل مدارا و امر به معروف ونهی از منکر و....که با زبان قرآن بدان پرداخته شد و به عنوان برنده ترین حربه ی جنگی به کار رفته ودر کنار آن ، شعروخطابه به عنوان اسلحه ای برنده در جنگ بود که با مانور ادبی شاعران همراه بود وبه صورت مدح وفخر وهجا ورثا نمود پیدامی نمود که به سوی هدفی واحد سازمان یافته واثری عمیق در افکار و روحیات به جا گذاشته و زمینه را برای رویارویی با مسایل رشد وپیشرفت و از همه مهمتر برای بستر سازی دین جدید فراهم نموده است واثری بزرگ در عقلانیت عرب بر جا نهاد.