آشام خود به خودی مختلف الجهت به عنوان یکی از مهم ترین مکانیسم های تولید از مخازن شکافدار شناخته می شود. افزایش نرخ آشام آب بوسیله افزودن موادی به آب در چنین مخازنی همیشه برای محققین چالش برانگیز بوده است. تزریق آب کربناته که همان تزریق آب اشباع از دی اکسیدکربن می باشد، مورد توجه کمی برای تزریق در مخازن شکافدار قرار گرفته است. در این مطالعه یک مدل ریاضی به منظور شبیه سازی اثر تزریق آب کربناته بر بازدهی نفت بوسیله آشام خود به خودی مختلف الجهت ارائه می شود. این شبیه سازی شامل اثر کاهش ویسکوزیته نفت، انبساط نفت و تغییرات کشش سطحی و زاویه تماس می باشد. نتایج این تحقیق با تزریق آب مقایسه شدند و آنالیز حساسیت بر روی بعضی از پارامتر های مهم در فرایند تزریق آب کربناته انجام شد. نتایج نشان می دهد که تزریق آب اشباع از دی اکسیدکربن می تواند نرخ آشام خود به خودی را افزایش دهد و در نتیجه باعث افزایش بازدهی تولید نفت شود. با تزریق آب کربناته سیستم بوسیله کاهش زاویه تماس به سمت شرایط آب-دوستی بیشتر پیش می رود و سیستم به دلیل کاهش ویسکوزیته نفت باقی مانده برای انجام یک فرایند تولید ثالثیه مهیا می-شود. از طرف دیگر، نتایج نشان می دهد که استفاده از منحنی های تراوایی نسبی و فشار مویینگی آب/ نفت برای شبیه سازی جریان آب کربناته/ نفت باعث می شود که سیستم زودتر به اشباع نفت باقی مانده برسد و بازدهی نهایی یکسانی با آشام خود به خودی آب/ نفت می دهد. در بخش دیگری از این تحقیق اثر انحلال سنگ کربناته در مجاورت با آب کربناته بر ویژگی های سنگ کربناته به صورت آزمایشگاهی بررسی شد. نتایج نشان می دهد که سنگ کربناته در مجاورت آب کربناته دچار انحلال می شود و این انحلال تخلخل و تراوایی سنگ را تغییر می دهد؛ چنانچه تخلخل به میزان 09/8+ درصد و تراوایی به میزان 73/9+/- تغییر کردند. همچنین وزن سنگ نیز به میزان 82/0 درصد کاهش یافت. این نتایج نشان می دهند که انحلال سنگ کربناته باید در پروژه های تزریق متناوب آب و دی اکسیدکربن و آب کربناته در نظر گرفته شوند.