هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک تبیینی (خوش بینی- بدبینی) و سبک های دلبستگی با اضطراب امتحان بود. پژوهش حاضر مطالعه ی توصیفی از نوع همبستگی بود. تعداد 349 نفر از دانش آموزان پسر دوره دوم دبیرستان منطقه ورامین با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند.جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های سبک تبیینی مارتین سلیگمن و همکاران (1959)؛ سبک های دلبستگی هازان و شاور (1978)؛ و اضطراب امتحان ساراسون (1980) استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره جهت بررسی رابطه و میزان پیش بینی پذیری متغیرها استفاده شد. بین سبک تبیینی (خوش بینی- بدبینی) با اضطراب امتحان رابطه معناداری وجود داشت. بین سبک دلبستگی ایمن با اضطراب امتحان رابطه معناداری به صورت منفی و معکوس وجود داست. بین سبک دلبستگی دوسوگرا با اضطراب امتحان رابطه معناداری به صورت مثبت و همسو وجود داشت. سبک های دلبستگی و سبک تبیینی(خوش بینی- بدبینی) در حدود 16/5 درصد از اضطراب امتحان را پیش بینی کردند. سبک تبیینی (خوش بینی – بدبینی) و سبک های دلبستگی در میزان اضطراب امتحان دانش آموزان نقش مهمی دارند.