سلامت روانی، اقتصادی و فرهنگی جامعه با امنیت آن ارتباط تنگاتنگ دارد و بخش وسیعی از این احساس امنیت، منوط به جلوگیری از وقوع جرم وتلاش درکاهش وتکرار جرایم است. ازهمین رو دولتها، خصوصا در دهه های اخیر، به امر کنترل و کاهش جرایم ، توجه زیادی معطوف داشته اند. قطع نظر از تاثیر این امر در امنیت عمومی اجتماع، به نوعی می توان آن را نمایانگر ثبات و اقتدار حکومت ها نیز تلقی نمود، چرا که اگرحکومتی قادر به تامین نظم و امنیت اجتماعی نباشد، قطعا از مشروعیت لازم نزد شهروندان نیز برخوردار نبوده و چه بسا خود در معرض شورش و اعتراضات عمومی قرار گیرد. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا؛ نخست عوامل گرایش افراد به ارتکاب جرم و خصوصا تکرار و بازگشت به جرم با بررسی ابعاد روانی، ذهنی، زیستی و اجتماعی آنها تا حد امکان مورد شناسایی و احصا واقع شود، تا این امکان فراهم گردد که بواسطه شناخت فضای درونی و بیرونی بزهکار، راهکارهای اصلاحی و نوسازگارانه بمنظور بازسازی مجرم و بازگشت وی به جامعه، مورد بررسی و بازشناسی قرار گیرد، تا مجازات نه به عنوان یگانه راه برخورد با مجرم، بلکه به عنوان یکی از انواع روشها، به تناسب موضوع جرم، شخصیت و وضعیت فرد، مورد استفاده واقع شود. همچنین، سایر ابزارها و شیوه های برخورد با مجرم، با رویکرد اصلاح و بازگشت به جامعه نیز می باید هرچه بیشتر ملحوظ نظر قرار گیرد. همچنین، این مسئله نیز مورد بررسی قرار گرفته است که شناخت علل و عوامل ارتکاب جرم، چگونه می تواند فرصت مداخله زود هنگام و پیشگیرانه را برای جامعه فراهم آورد، تا در عمل با اعمال تغییر در موقعیت ها، محیط های شخصی و عمومی و توجه به ویژگی های فردی و روانی، خصوصا اشخاص در معرض بزهکاری، علاج واقعه را قبل از وقوع نماید.