در این تحقیق فولاد زنگ نزن آستنیتی l 316, بوسیله دو فرایند جوشکاری قوسی تنگستن-گاز (gtaw) و قوسی تنگستن-گاز پالسی (pulsed gtaw), جوشکاری شد. با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem ) و دستگاه پراش پرتو ایکس (xrd), ریزساختار و آنالیز فازی فلز جوش) (wm و منطقه متاثر از حرارت (haz), مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسیها نشان داد که ساختار فلز جوش در نمونه جوشکاری شده بوسیله جریان پالسی نسبت به نمونه جوشکاری شده با جریان پیوسته, دارای دانه بندی ریزتر است و نیز رشد دانه در منطقه haz کاهش یافته است. همچنین درصد فاز فریت موجود در نمونه جوش پالسی در مقایسه با نمونه جوش با جریان پیوسته افزایش یافته است. دلیل این نتایج به کاهش حرارت ورودی, افزایش نرخ سرد شدن و تاثیر جریان پالسی نسبت داده شد. نتایج پلاریزاسیون سیکلی بهبود مقاومت به خوردگی حفره ای در نمونه جوشکاری شده بوسیله جریان پالسی نسبت به نمونه جوشکاری شده با جریان پیوسته نشان داد. کاهش حرارت ورودی و افزایش نرخ سرد شدن, جدایش عناصر آلیاژی در فلز جوش را کاهش داده و باعث ریزتر شدن اندازه فریت شده که این دو اثر باعث افزایش استحکام لایه رویین شده است. در نمونه جوشکاری شده بوسیله جریان پالسی, فلز جوش و ناحیه haz در موقعیت کاتدی قرار گرفته اند در حالیکه در نمونه جوشکاری شده بوسیله جریان پیوسته, ناحیه haz در موقعیت آندی قرار گرفت. دلیل این امر به نرخ سرد شدن بالاتر و در نتیجه کاهش جدایش عناصر آلیاژی در فلز جوش و کاهش اندازه دانه در ناحیه haz و کاهش تنش های پسماند نسبت داده شد. بر اساس تئوری پتانسیل مختلط, زوج گالوانیکی (wm/haz) تشکیل شده در نمونه جوشکاری شده بوسیله جریان پیوسته بر روی مقاومت به خوردگی تاثیر مخربی دارد در حالیکه این مسئله در مورد نمونه جوشکاری شده به روش پالسی مشاهده نشد. آزمون موت- شاتکی برروی نواحی مختلف جوشکاری شده, نشان داد که لایه روئین تشکیل شده در محلول %5/3 کلرید سدیم از جنس نیمه هادی های نوع-n است و نواحی haz که کمترین مقدار مقاومت به خوردگی حفره ای را دارند، بیشترین مقدار عیوب اکسیژنی را در ساختار لایه روئین تشکیل شده داده اند. همچنین با توجه به نتایج بدست آمده از این منحنی ها مشخص شده که مدل عیوب نقطه ای(pdm) برای شکست لایه روئین در این نمونه ها صدق می کند.