با توجه به گستردگی و تنوع مسائل و مشکلات جوامع، ناگزیر دولتها از سازمانهای مردم نهاد طلب یاری نمودند تا بلکه بتوانند با کمک یکدیگر تا حدی این مسائل و مشکلات را حل کنند. از جمله این موارد می توان به عدم توانمندسازی کودکان خیابانی در جامعه اشاره کرد که با توجه به جایگاه کودکان در جامعه به عنوان آینده سازان جامعه، در این تحقیق سعی می شود تا به بررسی و مقایسه عملکرد سازمانهای مردم نهاد در توانمندسازی کودکان خیابانی پرداخته شود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از دو سازمان مردم نهاد در حوزه کودکان خیابانی(خانه کودک ناصرخسرو و خانه کودک شوش) است که با روش پیمایشی و به مدد آزمون های آماری همچون آزمون levene و ضریب همبستگی پیرسون به مطالعه این رابطه پرداخته ام. در این پژوهش از تئوری منابع و تئوری های توانمندسازی شامل آلسوپ و هینسون، نایلا کبیر، فریدمن، روچا و رولاند استفاده گردید. طبق نتایج بدست آمده از تحلیل داده های آماری 200 پرسشنامه از کودکان خیابانی 7 تا 18 سال، عملکرد دو سازمان مردم نهاد خانه کودک ناصرخسرو و خانه کودک شوش را در چهار بعد خدمات حمایتی، بهداشتی، آموزشی و اشتغال زایی(متغیرهای مستقل) بر توانمندسازی کودکان خیابانی(ابعاد توانمندی روانی و توانمندی اجتماعی) بررسی گردید و یافته های پژوهشی نشان داد که بین میزان ارائه خدمات حمایتی، بهداشتی، آموزشی و اشتغال زایی و توانمندسازی کودکان خیابانی همبستگی وجود دارد همچنین در مقایسه این دو موسسه، فرضیه تفاوت بین دو سازمان در ارائه خدمات حمایتی و تأثیر آن بر توانمندشدن کودکان خیابانی رد شد ولی تفاوت بین دو سازمان در ارائه خدمات بهداشتی، آموزشی و اشتغال زایی و تأثیر آن بر توانمندسازی کودکان خیابانی تأیید شد.