یکی از مکانیسم های شناخته شده برای ارتباط اثر میدان مغناطیسی ایستا با سیستم های زیستی رادیکال های آزاد می باشد. اعمال میدان های مغناطیسی می تواند سبب افزایش فعالیت، محتوا و طول عمر رادیکال های پارامغناطیس آزاد گردند که باعث استرس های اکسیداتیو، جهش ژنتیکی و یا آپاپتوزیس می شوند. رادیکال های آزاد با آسیب های اکسیداتیوی dna می توانند محرک پاسخ های سلولی برای ترمیم ضایعات dna را به دنبال داشته باشند. در این مطالعه، تأثیر میدان مغناطیسی ایستا (smf) و داروی ضد سرطان دوکسوروبیسین (dox) روی محتوای رادیکال های آزاد اکسیژن (ros) و بیان ژن ترمیمی dna، ogg1 را در رده سلولی mcf-7 از سرطان پستان موردبررسی قراردادیم. رده سلولی mcf-7 در شدت 10 میلی تسلا میدان مغناطیسی ایستا، غلظت 100 نانومولار دوکسوروبیسین و همچنین ترکیبی از آن دو برای دو زمان مختلف (24 و 48 ساعت) موردبررسی قرار گرفت. آنالیزهای فلوسایتومتری برای سنجش میزان ros به وسیله تیمار با کیت 2 و 7 دی کلروفلوروسین دی استات (dcfda) صورت گرفت. میزان mrna با اندازه گیری بیان ژن ogg1 به کمک روش real-timepcr اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان می دهند که میدان های مغناطیسی ایستا احتمالاً اثر خود را از طریق افزایش حضور ros در سلول ها نشان می دهند و دوکسوروبیسین در افزایش میزان تولید ros داخل سلولی نقش موثری دارد.