دین یکی از عوامل مهم شکل دهنده به ارزش ها و باورهای بسیاری از انسان ها در جوامع مختلف است و اثرات غیرقابل انکاری بر اخلاق انسان ها دارد. هدف تحقیق حاضر تأثیر ابعاد دینداری بر پایبندی به اخلاق اجتماعی جوانان می باشد. روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی و جامعة آماری تحقیق جوانان 29-18 ساله شهر مشهد، نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران از این جامعه تعداد 382 نفر می باشد. روش نمونه گیری در این تحقیق خوشه ای چند مرحله ای است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده که اعتبار آن به روش صوری، و پایایی آن به کمک آماره آلفای کرونباخ سنجیده شده و همچنین برای تحلیل داده¬های پژوهش علاوه بر رگرسیون، از آزمون های مقایسه میانگین و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss استفاده گردید. یافته¬های این پژوهش حاکی از آن است که اکثر افراد نمونه به لحاظ سطح دینداری و اخلاق اجتماعی در سطح متوسط به بالا می باشند. مهم ترین فرضیات این تحقیق شامل تاثیر رابطه چهار بعد دینداری: بـعد اعتقادی، بعد تجربی، بعد پیامدی، بعد مناسکی در افزایش پایبندی به اخلاق اجتماعی می باشد. نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد که بین دینداری کل و پایبندی به اخلاق اجتماعی همبستگی معناداری وجود دارد و متغیر بعد تجربی در افزایش پایبندی به اخلاق اجتماعی بیشترین همبستگی را دارد و بیشترین میزان واریانس متغیر وابسته را تبیین می کند و بعد از آن به ترتیب بعد مناسکی و بعد پیامدی بیشترین تاثیر بر اخلاق اجتماعی دارند. اما با توجه به اینکه در رابطه با بعد اعتقادی سطح معناداری بالاتر از 05/0 می باشد، این متغیر بر اخلاق اجتماعی تأثیرگذار نبوده و در نتیجه فرضیه محقق مبنی بر تأثیر بعد اعتقادی بر پایبندی به اخلاق اجتماعی پذیرفته نمی شود.