در طی چند دهه اخیر فناوری نانو در بسیاری از عرصه ها وارد شده و دنیا را به سوی تحولات علمی شگفت انگیزی سوق داده است. در این میان صنایع دارویی نیز بی بهره نمانده اند. . تخمین زده می شود که در حدود ?? % از مولکولهای کوچک که کاندیدای استفاده بعنوان داروهای جدید هستند، آبگریز باشند. بهره برداری کامل از پتانسیل درمانی این داروها به انحلال پذیری آنها در فرمولاسیون غیر سمی، زیست سازگار و زیست تخریب پذیری متکی است که دارو را در حین حمل ونقل محافظت کرده وآن را در بافت هدف رها می کند. در دهه های اخیر تعداد زیادی از نانوذرات و سیستمهایی با ابعاد بین ?تا??? نانومتر تهیه شدند. یکی از این سیستمها، میسلها می باشند، میسلهای پلیمری در بردارنده یک هسته آبگریز هستند که می تواند محموله های دارویی را بارگیری و ذخیره کند .داروهای کپسوله شده با برخی از میسلها با افزایش حلالیت در محیط های آبی می توانند به طورهدفمند به بافت بیمار رفته و شاخص درمانی را بهبود بخشند. این نانوسامانه هانسبت به سامانه های معمولی انتقال دارو مزایای متعددی از جمله بهبود فعالیت دارویی-افزایش حلالیت داروهای آبگریز در محیط آبی –کاهش سمیت دارو و کنترل رهایش دارو را به همراه دارند. سیکلودکسترین ها به دلیل داشتن ویژگی هایی ازقبیل زیست سازگاری،زیست تخریب پذیر، قیمت ارزان وغیر سمی بودن برای استفاده بعنوان رساننده دارویی وحمل ژن گزینه مناسب هستند.