تناقض های درونی شخصیت های رمان های مارگارت آت وود و لایه های متعدد رمان های این نویسنده، منتقدان را به ارایه ی خوانش پسامدرنی از داستان هایش ترغیب نموده بود. اما اخیرا گرایش شدیدی به مطالعه ی کارهای این نویسنده در پرتو نظریه های پسااستعماری مشاهده می شود. لذا به منظور ارایه فهمی جدید از داستان های آت وود بن مایه های پسااستعماری مکرر مورد بررسی قرار گرفته، برای نقد دو اثر برگزیده-"عروس سارق" و "اریکس و کریک"- بکار گرفته شده است. بعلاوه کانون توجه تخقیق حاضر مفاهیم متعدد نقد پسااستعماری و بررسی این دو اثر با توجه به نظرات هومی بابا میباشد.