مکتب رمانتیسم یکی از بزرگترین مکتب¬های ادبی است که در اواخر قرن هجدهم میلادی تحت تأثیر تحولات سیاسی و اجتماعی و ظهور مباحث فلسفی و زیبایی شناسی و با تکیه بر پشتوانه¬های ادبی پا به عرصه وجود نهاد، و از آن پس، به حوزه ادبیات جهان پیوست. رویکرد اصلی آن در آفرینش اثر ادبی، تکیه بر احساسات و عواطف شخصی شاعر، گریز از واقعیت و جستجوی جهان¬های آرمانی و خیالی است. این مکتب تأثیر بسیار عمیقی بر ادبیات معاصر عربی گذاشته است. نقطه آغاز مکتب رمانتیسم عربی سالهای پایانی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است که اولین بار در آثار ادبای عرب مهاجر ظهور کرد. صلاح¬لبکی ، شاعر و داستان پرداز لبنانی تبار مقیم برزیل از جمله پیشگامان رمانتیسم در ادبیات عربی است که بر نسل¬های پس از خود تأثیر گذاشته است. پژوهش پیش¬روی تلاش می¬کند تا به شیوه تحلیلی – توصیفی جلوه¬های رمانتیکی را در آثار او اعم از شعر و نثر واکاوی نماید. یافته¬های پژوهش نشان از آن دارد که مهاجرت و تأثیرپذیری از جبران¬خلیل¬جبران، دو عامل مهم در گرایش صلاح لبکی به مکتب رمانتیسم هستند و او از بین شاخه¬های این مکتب به رمانتیسم سیاه گرایش بیشتری دارد. ¬