پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی درمان فراشناختی(mct) بر کاهش فعالیت های مزاحم شناختی افراد دارای نشانه های اختلال اضطراب فراگیر صورت گرفته است. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی با خط پایه چندگانه استفاده شد. دو شرکت کننده بر اساس نمونه گیری هدفمند و احراز شرایط پژوهش وارد پژوهش شدند. درمان فراشناختی طی هشت جلسه اجرا گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های نگرانی پنسیلوانیا(pswq)، فرانگرانی، اضطراب بک(bai)، عدم تحمل بلاتکلیفی و فراشناخت ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل نمودار ترسیمی، درصد بهبودی و اندازه اثر صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که درمان فراشناختی باعث کاهش شدت اضطراب، نگرانی، فرانگرانی، باور فراشناختی منفی، و عدم تحمل بلاتکلیفی شده است. یافته ها حاکی از این است که درمان فراشناختی در کاهش اضطراب، نگرانی، فرانگرانی، عدم تحمل بلاتکلیفی، باور فراشناختی موثر است. پیگیری یک ماهه نیز بعد از اتمام درمان حاکی از ماندگاری نتایج درمان بود.