محمود دولت آبادی در آثار برجسته ی خود، به جنبه های مختلفی از زندگی توده های مردم توجّه کرده و این امر، موجب شده است تا عناصر مختلف فرهنگ عامه در آثار وی، بازتابی گسترده داشته باشد. انعکاس مظاهر مربوط به فرهنگ عامه در آثار دولت آبادی، شامل ذکر تمامی جنبه-های زندگی مردم، اعم از آداب و رسوم، باورهای عامیانه، دارو و درمان، بازی ها و سرگرمی ها، خوراک، پوشاک و غیره است. بازتاب زندگی واقعی مردم و واقع-گرایی، یکی از دلایل گستردگی موضوعات مربوط به فرهنگ عامه در آثار دولت آبادی است؛ زیرا وی در بطن جامعه ای زندگی می کند که افراد همان جامعه، شخصیّت های داستان-هایش را تشکیل می دهند. از سوی دیگر، شناخت آگاهانه و ارتباط عمیق روحی، رفتاری، اخلاقی و... باعث شده تا نویسنده، با تأکید بر جنبه های گوناگون، نمودهای مختلفی از زندگی عامه را در آثارش منعکس کند و از این عناصر برای غنای بیشتر آثار خود و اعتلای فرهنگ بومی و ملّی این مرز و بوم بهره بگیرد؛ بنابراین، وجود رابطه ای تنگاتنگ و عمیق، میان فرهنگ عامه و سه شاهکار ادبی دولت آبادی (کلیدر، روزگار سپری شده ی مردم سالخورده و جای خالی سلوچ)، ضرورت بررسی فرهنگ عامه را در آثار وی آشکارتر کرده است و این پژوهش تلاشی در همین راستا می باشد.