هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزه های دینی بر افزایش سازگاری زناشویی و رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 30 زوج از زوجین متقاضی طلاق شهرستان شاهرود بود که 15 زوج در گروه گواه و 15 زوج در گروه آزمایش گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش، در جلسات آموزه های دینی شرکت کردند، اما اعضای گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت نکردند. قبل و بعد از اجرای مداخله، پرسشنامه های رضایت زناشویی و سازگاری زناشویی توسط گروه نمونه تکمیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که پس از شرکت در جلسات آموزه های دینی ، رضایت زناشویی و سازگاری زناشویی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشته است. یافته های پژوهش موید این مهم است که آموزه های دینی باعث افزایش رضایت زناشویی و سازگاری زناشویی زوجین متقاضی طلاق می گردد.

این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی برنامه شناختی_رفتاری شادکامی (فوردایس) بر کاهش تعارضات زناشویی انجام پذیرفت. پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی (به صورت پیش آزمون_پس آزمون) است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زوجین مشهدی که حداقل یکسال و حداکثر پنج سال ازازدواج آنها گذشته است می باشند. افراد نمونه مورد مطالعه (n=6) به صورت تصادفی درگروه آزمایش منتسب شده وازآنها خواسته شده تا پرسشنامه های تعارضات زناشویی (mcq) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (ohi) را تکمیل نمایند. آموزش برنامه شناختی- رفتاری شادکامی به صورت 8 جلسه درمان انجام شد. پس از اجرای آموزش برای گروه، مجددا از افراد خواسته شد تا پرسشنامه های مذکور را تکمیل کنند. نتایج تحلیل تی همبسته با اندازه گیری مکرر نشان داد که هشت جلسه آموزش شناختی-رفتاری شادکامی (فوردایس) باعث کاهش تعارضات زناشویی می شود. مبتنی بر یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش شناختی- رفتاری شادکامی(فوردایس) به طور کلی می تواند به کاهش تعارضات زناشویی منجرگردد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر کیفیّت زندگی، استرس و افسردگی زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم انجام شد. روش اجرا: طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم مراجعه کننده به مراکز درمان سرطان شهر کاشان بود که 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش تعداد 12 جلسه واقعیت درمانی به شیوه گروهی را دریافت کردند، اما برای اعضای گروه گواه مداخله خاصی ارائه نشد. قبل و بعد از اجرای مداخله، پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36و پرسشنامه dass-21 توسط گروه نمونه تکمیل شدند. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در پس آزمون، نمره کیفیت زندگی آزمودنی های گروه واقعیت درمانی نسبت به آزمودنی های گروه گواه، افزایش و نمرات استرس و افسردگی آن ها، کاهش معناداری داشته است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش موید این مهم است که واقعیت درمانی گروهی باعث افزایش کیفیّت زندگی و کاهش استرس و افسردگی زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم می شود.

هدف:بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی در کاهش علائم شکست عاطفی دانشجویان روش:طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. نمونه: نمونه پژوهش شامل 24 نفر بودند،که 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه گواه گمارش شدند. ابزار: قبل و بعد از اجرای مداخله پرسشنامه ضربه عشق ، مقیاس احساس تنهایی پرسشنامه داس-21 آزمون اضطراب وجودی لارنس گود، مقیاس پاسخهای نشخواری، مقیاس اشنایدر، بر روی دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی اجرا شد. اعضای گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت پرتکل معنا درمانی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس(آنکوا) نشان دادن که در پس آزمون نمرات پرسشنامه ضربه عشق ، مقیاس احساس تنهایی،پرسشنامه داس-21 آزمون اضطراب وجودی لارنس گود مقیاس پاسخهای نشخواری و مقیاس امیدواری اشنایدر نسبت به آزمودنی های گروه گواه ، تفاوت معناداری داشته است.نتیجه: یافته های پژوهش موید این مهم است که معنا درمانی گروهی تاثیر معناداری بر کاهش افسردگی ،استرس ، احساس تنهایی و اضطراب وجودی و احساس امیدوارسی در دانشجویان دختر داشته است.

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره برتعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه در دختران نوجوان بی سرپرست و بد سرپرست انجام گرفت.پژوهش حاضر از نوع کاربردی و طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از میان دختران نوجوان بی سرپرست و بد سرپرست ساکن در مرکز شبه خانواده حضرت علی اصغر(ع) ،20 نفر انتخاب شدند(20=n) و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ(فرم کوتاه) در پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا شد.سپس در گروه آزمایش مداخله گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره اجرا شد.پس از پایان دوره 11جلسه ای درمان بار دیگر پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه)بعنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل آماری با آزمون tمستقل نشان می دهد که گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره در مقایسه با گروه کنترل ،بطور معنادار باعث کاهش نمره کلی در پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ شده است(باسطح معناداری p0.000=). در مورد هر یک از طرحواره ها به طور جداگانه نیز در نتایج حاصل از آزمون tجز در طرحواره شکست و رهاشدگی درمان برکاهش نمرات سایر طرحواره ها بطور معنادار موثر بود.

نوشته های تخصصی جدید حاکی از آن است که بسیاری از مراجعین را فقط در صورتی می توان با موفقیت مداوا کرد که به مسائل معنوی آنها به صورت دقیق و حساس پرداخته شود. این پ‍ژوهش بعد معنویت در خانواده را مورد بررسی قرار می دهد. برای این منظور از روش بخشودگی مبتنی بر درمانهای معنوی – مذهبی استفاده شده است. این مدل درمانی مبتنی بر روش ورثینگتون بوده که بر روی دو زوج ایرانی انجام شده است. مدل درمانی شامل 9 جلسه بوده و اثر بخشی این روش را در ارتقای رضایتمندی زناشویی، کاهش تعارضات خانواده و ارتقای عملکرد سالم خانواده مورد بررسی قرار داده است. روش مطالعه شبه تجربی تک موردی بوده و از بین طرحهای تک موردی نیز از طرح خط پایه چند گانه استفاده شد. نتیجه تحقیق نشان داد که استفاده از روش بخشودگی مبتنی بر درمانهای معنوی – مذهبی باعث افزایش رضایتمندی زناشویی، کاهش تعارضات خانواده و ارتقای عملکرد سالم خانواده در این دو زوج شده است.