استئوآرتریت زانو یکی از شایع ترین مشکلات عضلانی-اسکلتی می باشد که می تواند روی فعالیت روزانه زندگی افراد مبتلا اثر بگذارد و منجر به بروز وابستگی درحین انجام فعالیت های روزمره و اختلال عملکرد ازجمله تعادل این بیماران شود. لذا هدف از این مطالعه تأثیر یک دوره حرکت درمانی و بی تمرینی پس از آن برتعادل بیماران مبتلا به آرتروز زانو بود. این تحقیق،نیمه تجربی وکاربردی بر روی 24زن غیر فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو با تشخیص پزشک و معیارهای ورود به تحقیق بود.آزمودنیها بطورتصادفی به دو گروه مساوی حرکت درمانی و کنترل طبقه بندی شدند.جهت تعیین تعادل ایستا و پویا بیماران بصورت پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از آزمون های ثبات وضعیتی و خطر افتادن به وسیله دستگاه تعادلی بایودکس استفاده شد. پس از انجام پس آزمون،به منظور بررسی ماندگاری تمرینات، پس از یک ماه بی تمرینی گروه تجربی آزمودنی ها، آزمون مجددبه عمل آمد.پروتکل حرکت درمانی طی20جلسه(به مدت چهار هفته و در هرهفته به طول 60دقیقه)روی آزمودنیها اجراشد.در این مدت،گروه کنترل هیچگونه تمرینی انجام نمی دادند. برای انجام محاسبات داده های خام از نرم افزار spssنسخه 19 وجهت تجزیه وتحلیل داده ها ومعنادار بودن فرضیه های تحقیق، از آزمونهای آمار توصیفی وآزمون فریدمن و ویلکاکسون استفاده شد(05/0p≤ ). نتایج نشان داد که یک دوره حرکت درمانی و همچنین بی تمرینی پس از آن بر تعادل ایستا: ثبات کلی و همچنین تعادل پویا بیماران مبتلا به آرتروز زانو بطور معنی داری تأثیر داشت(05/0p≤ ). برپایۀ نتایج پژوهش حاضر اجرای یک دوره چهار هفته ای حرکت درمانی می تواند تأثیرمعنی داری بر بهبود تعادل در بیماران مبتلا به آرتروز زانو داشته باشد و همچنین این تغییر پس از یک ماه بی تمرینی پایدار مانده است.از این رو می توان حرکت درمانی را روشی موثر در درمان و بهبود تعادل در این بیماران توصیه کرد.