با گسترش روزافزون فضای مجازی و مراودات الکترونیکی، امضای الکترونیک روز به روز گسترش یافته است. امضای دیجیتال یکی از مصادیق امضای الکترونیک است و به مرور می تواند جایگزین مناسبی برای امضای دستی و سنتی باشد. جهت معادل سازی امضای دیجیتال با امضای دستی، نیازمندی های قانونی و فنی در قانون گذاری های استاندارد بین المللی مانند قانون نمونه آنسیترال و رهنمود اتحادیه اروپا تعریف شده است. یکی از این نیازمندی ها، کنترل انحصاری روی داده ی ایجاد امضا است. کنترل انحصاری به معنای کنترل صاحب امضا روی عمل امضا است. هدف این پژوهش بهبود سطح کنترل انحصاری امضاکننده و اندازه گیری کمی آن است. در این راستا به مقوله کنترل دستگاه ها و تجهیزات رمزنگاری پرداخته و مکانیزم های تاثیرگذار در ایجاد و حفظ کنترل انحصاری بررسی و بهبود بخشیده شده اند. در ادامه مجموعه عوامل و شرایط عمل امضای دیجیتال، مورد بررسی قرار گرفته و با ترکیب مکانیزم های موجود، مکانیزمی ارائه، که عوامل تاثیرگذار بیشتری را پوشش دهد. در نهایت نیز چارچوبی جهت ارزیابی سطح کنترل انحصاری با در نظرگرفتن جنبه های مختلف، شامل اعتماد به طرف های موجود و ذینفعان، انتقال واگذاری اختیارات امضا به دیگری، تضمین امنیت تجهیزات و کنترل کاربرد ارائه شده است. در چنین چارچوبی با توجه به وزن دهی جنبه های فوق الذکر و تعیین سطح هر یک از آن ها، کمیت کنترل انحصاری برای هر امضا قابل اندازه گیری می گردد. در این رابطه، جنبه های مورد نظر در یکی از زیرساخت های کلید عمومی موجود در کشور، وزن گذاری شده و میزان سطح کنترل امضاهای تولید شده به صورت کمی محاسبه شده است .