هدف تحقیق حاضر بررسی نقش وضعیت اجتماعی – اقتصادی و انگیزه ها سالمندان بر میزان مشارکت در ورزش همگانی شهر اهواز می باشد. روش تحقیق، از نوع توصیفی، همبستگی و به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری، شامل کلیه سالمندان مرد و زن شهر اهواز در گروه سنی 85 – 56 سال که بر اساس سرشماری سال 1385 (49.558= n) بودند. نمونه آماری به روش تصادفی و بر اساس جدول کرجسی و مورگان (380 = n) انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه تعدیل شده وضعیت اجتماعی – اقتصادی( 14 سوال)، انگیزه مشارکت ورزشی (35 سوال) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها با نظر خواهی از 10 نفر از اساتید دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بررسی شد. روایی سازه پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی از طریق تحلیل عاملی 91/0 = kmo محاسبه شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ به ترتیب 71/0 و93/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رتبه ای اسپرمن، تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل رگرسیون چند گانه گام به گام) استفاده و سطح معنی داری 05/0? p تعیین شد. نتایج تحقیق نشان داد از بین مولفه های وضعیت اجتماعی – اقتصادی (06/0r = , 31/0p = )، وضعیت زندگی (21/0r = , 001/0 p =)، وضعیت سلامتی ( 07/0- r = , 20/0p =)، میزان تحصیلات (018/0- r = , 77/0p =)، وضعیت اقتصادی (09/0r = , 14/0p =)، وضعیت مسکن ( 10/0-r = ,10/0p =)، وضعیت اشتغال (004/0-r = ,94/0p =) تنها بین وضعیت زندگی با میزان مشارکت ورزشی سالمندان رابطه معنی دار یافت شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین انگیزه های سالمندان مرد و زن شهر اهواز برای مشارکت در ورزش همگانی تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود مسئولین و برنامه ریزان با فراهم ساختن زیر ساخت های شهری برای بالا بردن میزان مشارکت شهروندان در فعالیت های ورزشی به ویژه قشر سالمند تمهیداتی را در نظر بگیرند.