هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی تدریس تحولی معلمان با باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم دانش آموزان بود. جامعه ی آماری مورد مطالعه، دانش آموزان پایه ششم ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه ی یک شهر اردبیل، به تعداد 2415 نفر بودند که تعداد 490 نفر به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات متغیرها از طریق پرسش نامه های تدریس تحولی معلمان(ttq) بیچامپ و همکاران(2010) با ضریب پایایی 83/0=?، خرده مقیاس هشت گویه ای باورهای خودکارآمدی برگرفته از پرسش نامه ی راهبردهای انگیزشی و یادگیری mslq (پنتریج و همکاران،1991) با ضریب پایایی 89/0=? و پرسش نامه ی راهبردهای یادگیری خودتنظیم پینتریج و همکاران(1991)(mslq) با ضریب پایایی 82/0=? جمع آوری شد. روش تحقیق، همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. داده ها از طریق تحلیل عاملی تأییدی، مدل معادلات ساختاری، همبستگی و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند.