پردازنده های گرافیکی از تعداد زیادی هسته پردازشی بهره می برند که مجموعاً از قدرت پردازشی بیشتری نسبت به پردازنده مرکزی برخوردارند. معماری خاص این پردازنده ها و قدرتشان ا?نها را برای پردازش بزرگ داده ها مناسب کرده است. اما نوشتن برنامه ای که به شکل مناسبی از این قدرت استفاده کند کار چندان ساده ای نیست. محدودیت حافظه پردازنده های گرافیکی و جدا بودن ا?ن این کار را برای پردازش بزرگ داده ها دشوارتر نیز می کند. در این پایان نامه ما سامانه ای را ارائه داده ایم تا با استفاده از ا?ن، این مشکل را برطرف کرد. این سامانه چیزی شبیه به حافظه مجازی را برای پردازنده گرافیکی ایجاد می کند و مدیریت حافظه، انتقال داده از حافظه پردازنده مرکزی به پردازنده گرافیکی و همچنین نحوه دسترسی به حافظه پردازنده گرافیکی را به عهده می گیرد و سعی در بهینه کردن ا?ن ها دارد. این کار به وسیله خط لوله ای که توسط تبدیل های مدت زمان کامپایل ایجاد می شود، انجام می گیرد.