واحدهای تجاری، همواره با فرصت های سرمایه گذاری زیادی رو به رو می شوند و نیازمند تصمیم گیری منطقی نسبت به یک سرمایه گذاری بهینه هستند. مدیریت کارآمد مستلزم تمرکز و توجه بلند مدت و انتخاب استراتژی های متفاوتی در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت است که در نهایت برای شرکت ارزش آفرینی کند. کوته بینی مدیریت و حسابداری محافظه کارانه از جمله عواملی هستند که بر روی بازده بلندمدت سهام و ارزش شرکت موثرند. با توجه به این موضوع، هدف پژوهش حاضرمطالعه ی تأثیر کوته-بینی مدیریت و محافظه کاری بر روی بازده بلندمدت سهام با در نظر گرفتن چرخه عمر شرکت می باشد. در راستای تحقق این هدف، چهار فرضیه طراحی و با انتخاب 97 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه ی زمانی 6 ساله، 1384 الی 1389 آزمون شده است که برای بازده سهام بازه زمانی از 1384 تا 1391 در نظر گرفته شده است. در روش تحقیق حاضر، نوع رابطه در فرضیه-ها همبستگی است و جهت آزمون فرضیه های اول و دوم از رگرسیون، برای آزمون فرضیه سوم از آزمون والد و در نهایت جهت آزمون فرضیه چهارم از آزمون وونگ استفاده شده است. در این پژوهش برای اندازه گیری عملکرد شرکت از بازده انباشته سه ساله به عنوان بازده بلند مدت استفاده شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری فرضیه های پژوهش نشان می دهد که محافظه کاری و کوته بینی مدیریت با بازده سهام در بلندمدت رابطه منفی معناداری دارد و همچنین کوته بینی مدیران بر ارتباط بین محافظه-کاری با بازده بلند مدت موثر می باشد و این تأثیر به صورت منفی است. در نهایت، رابطه بین متغیرهای کوته بینی و محافظه کاری با بازده بلندمدت سهام، در مدل بلوغ، قوی تر از دو مدل دیگر است؛ اما در دو مدل رشد و اُفول، تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند.