امروزه با رشد جمعیت در شهرها مسأله ی ایجاد تعادل ترافیکی اهمیت فراوانی یافته است. تعادل ترافیکی باعث کاهش زمان سفر، کاهش استهلاک امکانات حمل و نقلی و رضایت بیشتر شهروندان می گردد. مدلسازی سیستم حمل ونقل روشی کارا برای بررسی پدیده ترافیک است. مدلسازی و شبیه-سازی ترافیک به ما کمک می کند تا از یک سو مشکلات احتمالی را پیش بینی کنیم و از سوی دیگر تأثر راهکارهای ارائه شده را بسنجیم. روش اتوماتای سلولی روشی توانمند برای شبیه سازی سیستم-های پیچیده است که برای مدل سازی ترافیک نیز استفاده شده است. در این پروژه ابتدا از روش اتوماتای سلولی برای مدلسازی تقاطع های صلیبی یک طرفه با در نظر گرفتن چراغ راهنمایی و رانندگی استفاده شده است. پس از آن سه رویکرد برای توزیع متعادل ترافیک در مسیرهای گوناگون ارائه شده است که عبارتند از مسیریابی با توجه به زمان سفر آخرین خودرو، مسیریابی با توجه به میانگین زمان سفر سه خودروی اخیر و مسیریابی با استفاده از شبکه عصبی. در پایان، به کمک شبیه سازی های گوناگون تأثیر روش های ارائه شده بررسی شده است و کارایی نشان داده شده است.