شعر نو عربی در سیر تکاملی خود به مرحله ای رسیده است که حد و مرز شعر کلاسیک را نمی پذیرد به طوری که ما شاهد تداخل انواع و فنون ادبی دیگر از جمله داستان در آن می باشیم در این جستار بر آنیم که رویکرد داستانی را در آثار پیشگامان شعر نو در مصر(امل دنقل، صلاح عبدالصبور و احمد عبدالمعطی حجازی) را به صورت توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار دهیم دلیل انتخاب موضوع و شاعران مدنظر بدین جهت است که گرایش به داستان در آثار شاعران واقع گرای شعر نو عربی که از مسائل صرفا ذاتی و درونگرای شعر غنایی فاصله گرفته و رویه برونگرایی را اختیار کرده اند، مشهودتر است.