محور اصلی این رساله بررسی نظریه هاردشیپ در سه نهاد بین المللی یعنی اصول حقوق قراردادهای اروپایی، اصول یونیدروا و کنوانسیون بیع بین المللی وهم چنین حقوق ایران است. در این بررسی سه موضوع یعنی مفهوم، اثر و مبنای نظریه مورد توجه قرار گرفته است.در رابطه با مفهوم نظریه در اصول حقوق اروپایی و اصول یونیدوا هاردشیپ وضعیتی توصیف شده است که در نتیجه حادثه غیر قابل پیش بینی و خارج از کنترل ، اجرای تعهد قراردادی بدون آنکه غیر ممکن شود، به نحو فوق العاده ای دشوار و پر هزینه می گردد. در کنوانسیون بیع بین المللی نیز علی رغم این که ماده 79 وضعیتی را که وقوع حوادثی پس از انعقاد قرارداد اجرای آن را تحت تاثیر قرار می دهد، مورد پیش بینی قرار داده است، اما در خصوص پذیرش هاردشیپ در قالب این ماده اتفاق نظر وجود ندارد. در این رابطه نظرات متعددی از سوی مفسران و نویسندگان حقوقی مطرح شده است. از میان نظریات مطرح شده ظاهر ماده 79 و سابقه ی آن با پذیرش نظری که قائل به عدم پذیرش هاردشیپ در کنوانسیون است، قابلیت انطباق بیش تری است. درخصوص اثر نظریه نیز سه راه حل انفساخ، فسخ و تعدیل مطرح است. در اصول حقوق اروپایی و اصول یونیدروا پس از تأکید بر تجدید مذاکره از طرف طرفین، دو روش تعدیل و فسخ مورد توجه قرار گرفته است. در کنوانسیون بیع بین المللی با وجود این که بند 5 ماده 79 کنوانسیون صراحتا اثر کنوانسیون را محدود به معافیت از پرداخت خسارت نموده است، اما از میان آثار مطروحه تنها فسخ قابل پذیرش است.در توجیه نظریه نیز مبانی مختلفی مطرح است. از میان مبانی مطرح شده، اصل حسن نیت علی رغم وارد بودن برخی ایرادات، بیشتر از سایر مبانی با ماهیت این نظریه و ویژگی های هاردشیپ سازگاری دارد. در این سه نظام مورد مطالعه نیز علی رغم عدم تصریح به این اصل از مواد پراکنده و اصول مختلف چنین مبنایی قابل استنباط است.در حقوق ایران نیز علی رغم عدم تصریح به نظریه هاردشیپ، برخی مبانی و قواعد فقهی حاکی از این است که چنین نظریاتی درحقوق ایران بی سابقه نیست و این مبانی به ویژه قاعده عسر و حرج می توانند در پذیرش نظریه درحقوق ایران راه گشا باشند.

سابقه و هدف تحقیق: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 15جلسه هایپوکسی تناوبی استراحتی بر کورتیزول، تستوسترون و زمان تایم تریل مردان دوچرخه سوار نخبه بود. بدین منظور تحقیقی کنترل شده برای مطالعه آثار روش جدید تمرینی هایپوکسی تناوبی استراحتی در فشار طبیعی طرح شد. روش کار: این مطالعه بر روی دو گروه تجربی انجام شد که نمونه های آن شامل 16 دوچرخه سوار بود و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 8 نفری قرار گرفتند. گروه اول در معرض هایپوکسی با 9?po2= و گروه دوم در معرض هایپوکسی با 15?po2=، قرار گرفتند.تعداد جلسات هایپوکسی 15 جلسه در نظر گرفته شد. که به صورت روزی 1 جلسه انجام شد. جهت سنجش هورمون کورتیزول و تستوسترون از آزمودنی ها نمونه خون گرفته شد و تست تایم تریل 4 کیلومتر جهت زمان تایم تریل انجام شد. همچنین تجزیه تحلیل داده ها از طریق آزمون آماری رپیت میژر و tاستیودنت انجام شد. نتایج تحقیق: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد میزان کورتیزول سرمی در گروه اول افزایش داشت اما معنی دار نبود و در گروه دوم افزایش معنی دار داشته است(05/0‍‍‍‍‍>p). میزان تستوسترون آزاد در هر دو گروه کاهش داشته اما معنی دار نبوده است(05/0‍‍‍‍‍>p). نسبت تستوسترون به کورتیزول و زمان تایم تریل در گروه اول کاهش داشته اما معنی دار نبوده و در گروه دوم کاهش معنی دار داشته است(05/0‍‍‍‍‍>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت تمام فاکتورهای مورد نظر در گروه اول معنی دار نبوده اما در گروه دوم در میزان کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول و زمان تایم تریل پس از 15 جلسه هایپوکسی تناوبی استراحتی معنی دار بوده است.