این پژوهش به بررسی موقعیت تاکسونومیک و پراکنش سه بخش macrostegia, acanthophyllum & pleiosperma از جنس achanthophyllum c. a. mey در ایران می پردازد. جنس achonthophyllum متعلق به خانواده caryophyllaceae و زیر خانواده silenoideae می باشد. این جنس دارای حدود 61 گونه در سراسر جهان و 32 گونه در ایران است. تاکسون های متعلق به این جنس در مناطق خشک، کوه ها، شیب کوه ها و همچنین در مناطق معتدله پراکنش دارند. بر اساس نظر takhtajan جنس acanthophyllum به ناحیه رویشی ایران- توران تعلق دارد. بعضی از گونه های این جنس پراکندگی وسیع دارند و برخی مشخصا" انحصاری منطقه رویشی خاصی هستند. افغانستان با دارا بودن 34 گونه بیشترین تنوع گونه را در جهان دارد. بعد از افغانستان، ایران و ترکمنستان به ترتیب دومین و سومین کشور غنی از گونه های achanthophyllum هستند. در این پژوهش مسافرت هایی به منظور جمع آوری و نیز دسترسی به نمونه های هرباریوم های اصلی کشور صورت پذیرفت. بر اساس منابع و با استفاده از فلورهای موجود 670 نمونه هرباریومی متعلق به هرباریوم موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع تهران، هرباریوم مرکزی دانشکده علوم تهران، هرباریوم پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد، هرباریوم مرکز تحقیقات جنگلها و مراتع اصفهان، هرباریوم گروه زیست شناسی دانشگاه اصفهان، هرباریوم مرکز تحقیقات منابع طبیعی کرمانشاه و هرباریوم مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کردستان مورد بررسی قرار گرفت. تنوعات بین گونه ای و درون گونه ای نمونه ها مشخص گردید. صفات حالت گیاه و ارتفاع آن، پوشش سطح ساقه و برگ، طول انشعابات سال جاری، قطر ساقه، طول و عرض و مقطع برگ، قطر گل آذین، شکل و اندازه برگ های گل آذین، شکل و اندازه برگه ها، شکل و اندازه برگک ها، سطح برگه و برگک، طول کاسه، شکل دندانه کاسه، طول دندانه های کاسه، شکل گلبرگ، پهنای گلبرگ و تعداد تخمک ها در متمایز کردن گونه های این سه بخش موثرند و از همین صفات در تنظیم کلید شناسایی گونه ها استفاده گردید. دامنه ی انتشار تاکسون های متعلق به این سه بخش در ایران، سراتاسر کشور است. در این تحقیق پیشنهادهایی به منظور معرفی پنج مترادف (a. bracteatum = a. gracile = a. leucostegium = a. khuzistanicum و a. glandulosum = a. chloroleucum = a. crassinodum ) و چهار ترکیب جدید (a. bracteatum var. bracteatum ، a. bracteatum var gracile ، a. bracteatum var. pachycephalum و a. bracteatum var. kandaharicum) ارائه گردید.

طایفه poeae طبق آخرین طبقه بندی های موجود حدود 23 جنس دارد که 22 جنس آن در ایران رویش دارد. بنابراین یکی از مهمترین طایفه های خانواده poaceae در ایران است. دو جنس dactylis و cynosurus از جمله جنس های طایفه poeae می باشند که هر دو توسط لینه در سال 1753 اعتبار یافتند و تا به امروز مطالعات دقیقی در ایران در مورد dactylis و cynosurus صورت نگرفته است. بنابراین مطالعه و ارزیابی موقعیت تاکسونومیک، مورفولوژیک، زیستگاهی، کاریوتیپی و تنوع ژنتیکی این دو جنس مهم است. از آنجا که منابع مختلف از نظر نوع واحدهای گونه ای و فروگونه ای که برای این دو جنس معرفی کرده اند متفاوتند، مطالعات ما با هدف اصلاح موقعیت تاکسونومیک این دو جنس و کمک به نگارش دقیق فلور ایران و ارزیابی میزان تنوع درون و بین جمعیتی این دو جنس در ایران بر پایه ی صفات ریخت شناسی و سیتولوژیکی صورت پذیرفت. جهت انجام این بررسی از نقاط مختلف ایران نمونه برداری صورت گرفت. علاوه بر آن نمونه های هرباریومی موجود در هرباریوم های دانشگاه اصفهان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور و موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور هم استفاده گردید. جمع آوری ها در بهار و تابستان سال های 1388و 1389 انجام شد. در این مطالعه تعداد 13 جمعیت از جنس cynosurus و 59 جمعیت از جنس dactylis به صورت نمونه هرباریومی پس از انتخاب صفات کیفی دو حالته مورد مطالعه قرار گرفتند. مطالعه به کمک میکروسکوپ استریو (لوپ) و کاغذ میلی متری و چشم غیرمسلح صورت پذیرفت، سپس داده های کیفی به صورت ماتریس داده های خام در آورده شد و با استفاده از روش های مختلف مرتب سازی دندروگرام هایی توسط نرم افزار ntsys ترسیم گردید. همچنین بررسی پهنه میتوزی 4 جمعیت cynosurus و 9 جمعیت جنس dactylis براساس روش آقایف انجام شد. به طور کلی براساس مشاهدات حاصل از بررسی های صفات ریخت شناسی و بررسی سیتولوژی جنس cynourus دو گونه effuses c.و echinatus c.واجد سطح دیپلویید و عدد کروموزومی 14x = 2 = n2 و جنس dactylis با یک گونهd. glomerata و دو زیرگونه glomerata d. glomerata subsp. و hispanica d. glomerata subsp. واجد سطح تتراپلویید و عدد کروموزومی 28x = 4 = n2 در ایران حضور دارد.

طایفه poeae از خانواده گندم(poaceae) دارای 135 جنس مرتعی است که eremopoa یکی از آنهاست. مطالعات انجام شده بر روی این جنس به دقّت جنس های مهم این طایفه همچون poa و festuca نمی باشد. منابع مختلف واحد های گونه ای و فرو گونه ای متفاوتی برای این جنس معرفی کرده اند، بنابراین مطالعات ما با هدف اصلاح موقعیت تاکسونومیک این جنس و کمک به نگارش دقیق فلور ایران و ارزیابی میزان تنوع درون و بین جمعیتی گونه های این جنس در ایران بر پایه صفات ریخت شناختی و سیتولوژی صورت پذیرفت. جهت انجام این بررسی از نقاط مختلف ایران نمونه برداری صورت گرفت. جمع آوری ها در بهار و تابستان 1388 و 1389 انجام شد. در این مطالعه تعداد 95 نمونه جمعیتی که به صورت نمونه هرباریومی جمع آوری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. پس از انتخاب صفات کیفی دو حالته، 950 فرد گردآوری شده مورد مطالعه قرار گرفتند. مطالعه به کمک میکروسکوپ استریو (لوپ) و کاغذ میلی متری و چشم غیر مسلّح صورت پذیرفت. سپس داده های کیفی به صورت ماتریس داده های خام تنظیم شد و با استفاده از روش های مختلف مرتّب سازی دندروگرام هایی توسط نرم افزار ntsys ترسیم گردید. همچنین بررسی پهنه میتوزی 7 جمعیت از گونه e. persica بر اساس روش آقایوف انجام شد. به طور کلی بر اساس مشاهدات حاصل از بررسی های صفات ریخت شناسی و بررسی سیتولوژی نتیجه گیری شد که جنس eremopoa در ایران با 4 گونه e. persica، e. bellula، e. nephelochloides و e. medica و سه واریته e. prisica var. persica و e. persica var. songarica و e. persica var. oxyglumis حضور دارد. این جنس دارای عدد دیپلوئید 14، 21، 28 در ایران می باشد که اولین بار سطح تریپلوئیدی در این جنس مشاهده گردید.

طایفه poeae از خانواد? گندمیان (poaceae)، یکی از بزرگ¬ترین و گسترده¬ترین گروه های علفی نواحی معتدله است و اهمیت اکولوژیک و اقتصادی زیادی دارد. این طایفه تقریباً دارای 135 جنس و عدد پایه کروموزومی آن عموماً x = 7 می¬باشد. جنس leucopoa griseb. دارای دو گونه l. sclerophylla و l. psedosclerophylla در ایران است و با توجه به مخدوش بودن حدود این جنس با دو جنس poa و festuca مهم¬ترین هدفی که در این تحقیق دنبال می¬شود روشن¬سازی وضعیت تاکسونومیک این جنس با تأکید بر گونه¬های آن در ایران می¬باشد. همچنین چون تاکنون گزارش کروموزومی در مورد گونه¬های این جنس ذکر نشده است، گزارش کروموزومی و تعیین کاریوتیپ از اهداف دیگر این مطالعه می¬باشد. مجموعاً تعداد 28 صفت کمّی و کیفی بر روی 25 نمونه، شامل 17 نمونه جمعیتی که به طور اختصاصی برای این بررسی جمع آوری شد و 8 نمونه هرباریومی مطالعه گردید. دندروگرام upgma حاصل هیچ ویژگی شاخص و افتراقی برای تمیز نمونه های مطالعه شده به دست نداد. بر اساس مشاهدات این بررسی و حصول این نتیجه که هیچ صفت روشنی میان جنس¬ های festuca & leucopoa حداقل در بین نمونه¬ های مطالعه شده در ایران وجود ندارد، احیاء f. sclerophylla واجد دو زیر¬گونه: sclerophylla & pseudosclerophylla پیشنهاد می¬گردد. همچنین بررسی پهنه میتوزی 3 جمعیت به روش آقایف صورت گرفت و مطالعات، عدد پایه x = 7 و سطح پلوئید 2n = 6x = 42 را برای گونه¬های این جنس نشان دادند.

جنس catabrosa p. beauv. گیاهی علفی، پایا و ریزوم دارمتعلق به خانواده poaceae barnhart. و طایفه poeae r. br.، اولین بار توسط beauvois در سال 1812 معرفی شد. برای این جنس در ایران دو گونه c.aquatica (l.) p. beauv. و c.capusii (franche.) گزارش شده است. tsvelev در سال 1968 گونه c. capusii را به عنوان c. aquatica subsp. capusii مطرح کرد. در منابع مختلف از نظر تعداد گونه و زیرگونه برای این جنس اختلاف نظر وجود دارد. بنابراین مطالعات ما با هدف اصلاح موقعیت تاکسونومیک این جنس و کمک به نگارش دقیق فلور ایران و ارزیابی میزان تنوع درون و بین جمعیتی گونه های این جنس در ایران بر پایه صفات ریخت شناختی و سیتولوژی صورت پذیرفت. جهت انجام این بررسی از نقاط مختلف ایران نمونه برداری صورت گرفت. جمع آوریها در بهار و تابستان 1388 و 1389 انجام شد. در این مطالعه تعداد52 نمونه جمعیتی که به صورت نمونه هرباریومی جمع آوری شده بود و همچنین نمونه های موجود در هرباریوم گروه زیست شناسی دانشگاه اصفهان و هرباریوم موسسه تحقیقاتجنگلها و مراتع، مورد مطالعه قرار گرفت. پس از انتخاب صفات کیفی و کمی، مطالعه به کمک میکروسکوپ استریو (لوپ) و کاغذ میلی متری و چشم غیر مسلّح صورت پذیرفت. سپس داده های حاصل به صورت ماتریس داده های خام درآمد و با استفاده از روش های مختلف مرتّب سازی، دندروگرام هایی توسط نرم افزار ntsys ترسیم گردید. همچنین بررسی پهنه میتوزی 10 جمعیت این جنس بر اساس روش آقایوف انجام شد. عدد پایه کروموزومی گونه های این جنس در ایران برابر 5، و سطح تتراپلوئید برای گونه های این جنس در ایران وجود دارد. به طور کلی بر اساس مشاهدات حاصل از بررسی های صفات ریخت شناسی و بررسی سیتولوژی نتیجه گیری شد که جنس catabrosa در ایران دارای یک گونه با دو زیرگونه به شرح زیرمی باشد: c. aquatica subsp. aquatica c. aquatica subsp. capusii

این تحقیق به منظور شناسایی گونه های مختلف جنس نمدار با استفاده از نشانگرهای ریخت شناسی، آناتومی و مولکولی انجام پذیرفت. به این منظور، ابتدا 13 رویشگاه نمدار در شمال ایران شناسایی و در هر رویشگاه، تا 15 پایه، با فواصل حداقل 100 متر از یکدیگر انتخاب شدند. از هر درخت نمونه های برگ، گل و میوه جمع آوری شد. در یافته های این تحقیق، هفت گروه متمایز ریختی میوه برای جنس نمدار در شمال ایران شناسایی شد. سطح خارجی پوسته میوه درختان گروه اول، دوم، چهارم، ششم و هفتم درای کرک های ستاره ای، درختان گروه سوم پوشیده با انبوهی از کرک های ساده حنایی رنگ و در گروه پنجم، دارای مخلوطی از کرک-های ستاره ای و ساده است. همچنین هفت گروه ریختی برگ شناسایی شد که صفات حضور کرک در پشت و روی برگ، شکل حاشیه برگ و حضور کرک روی دمبرگ مهمترین صفات متمایز کننده این گروهها از یکدیگر هستند. چهار تیپ روزنه شامل؛ آنیزوسیتیک، پاراسیتیک، آنموسیتیک و آنموسیتیک با دیواره سلول های همراه مواج، برای جنس نمدار شناسایی شد. از نظر موقعیت قرار گرفتن روزنه نسبت به سلول های همراه سه تیپ متمایز بسته به شرایط اقلیمی رویشگاه شناسایی شد. تیپ اول، روزنه پایین-تر از سطح سلول های اپیدرم و در ارتفاعات فوقانی جنگل های هیرکانی و بالاتر از 2000 متر (رویشگاه دلیر) مشاهده شد. تیپ دوم، روزنه بالاتر از سلولهای سطحی، که در شرق جنگل های هیرکانی (رویشگاه لوه) دیده شد. تیپ سوم، روزنه هم سطح با سلولهای اپیدرم، که برای درختان واقع در رویشگاه های میانی جنگلهای شمال کشور (شامل رویشگاه های ولیک بن، واز، چمستان) مشاهده شد. طول دمگل آذین در جمعیت های واقع در ارتفاعات پایین تر از 1200 متر از سطح دریا، بلندتر از جمعیت های ارتفاعات بالاتر از 1500 متر از سطح دریا است. دو نوع خامه شامل کرکدار و بدون کرک برای جنس نمدار در جنگل های شمال ایران، شناسایی شد. دانه گرده نمدار از نظر شکل جزء طبقه oblate و از نظر اندازه جزء گروه متوسط و با سه روزن (به استثنای جمعیت اسالم ترکیبی از سه و چهار روزن) بودند. الگوی الکتروفورزی پروتئین های ذخیره ای بذر بین تیپ های متفاوت ریختی میوه نمدار متفاوت و همسویی بالا بین نتایج گروه بندی صفات ریختی میوه و نیمرخ الکتروفورزی پروتئین های ذخیره ای مشاهده شد. نتایج درخت فیلوژنی بر اساس کل قطعه its1-5.8s-its2 نشان داد که نمونه های مورد بررسی از جنگل های هیرکانی در دو کلاد اصلی تقسیم شده اند (a ، b). کلاد a، به سه زیر کلاد c، d، eمنشعب شد. کلاد b شامل دو نمونه مورد بررسی از جنگل های هیرکانی با مشخصاتی شبیه به گونه tilia dasystylla steven، زیرکلاد c با پراکنش وسیع در سطح جنگل های هیرکانی و از نظر ریخت شناسی شبیه به گونهrupr. tilia rubra است. زیرکلاد d نماینده گروهی از نمدارهای جنگل هیرکانی بود که به دلیل وجود کرک ستاره ای در روی برگ از سایر نمونه ها متمایز است که احتمالا گونه جدید محسوب می شود. کلاد e که محدوده پراکنش آن منحصر به غرب جنگل های هیرکانی و منطقه اسالم است از نظر شکل ظاهری شبیه به steven tilia begonifolia می باشد و تنها تفاوت آن در وجود تعداد بیشتر گل در گل آذین و دانه گرده با چهار روزن می باشد. همچنین مقدار d بر اساس آزمون tajima برای هر دو قطعه its مثبت و به ترتیب برابر 04/0 و 65/0 می باشد. نتایج آزمون tajima test نشان از تمایز نسبت تکاملی جمعیت اسالم از سایر جمعیت ها دارد. در بین نمونه های جمع آوری شده از سرتاسر جنگلهای هیرکانی، cbc مشاهده نشد. کارایی ساختار ثانویه در افزایش دقت استنباط فیلوژنتیکی جنس نمدار، به طور نسبی تایید شد. شش ریبوتیپ با ویژگی های ریختی و مولکولی متفاوت در سطح جنگل هیرکانی شناسایی شد. هیچ پلی مورفیسمی در ترتیب نوکلئوتیدی فاصله بین ژنی trnl-f بین نمونه های مطالعه شده از جنگل هیرکانی مشاهده نشد و عدم کارایی این نشانگر (trnl-f) در بررسی سیستماتیک جنس نمدار تایید می گردد. البته نتایج این تحقیق کارایی نسبی نشانگر its در رفع ابهامات تاکسونومیک جنس نمدار را تایید می نماید. در نهایت بر اساس مجموعه مستندات ارائه شده (ریختی و مولکولی) حضور گونه tilia dasystyla ؛ tilia begoifolia و همچنین سه فرم مختلف از گونه tilia rubra شامل: tilia rubra subsp. caucasica f. lasiocarpa (rupr.) ؛ tilia rubra subsp. caucasica f. subcostata (rupr.) ؛ tilia rubra subsp. caucasica f. angulata (rupr.) و نیز یک گونه جدید به عنوان,sp.nov. tilia hyrcana tabari and colagar در جنگلهای هیرکانی گزارش می شود. همچنین جمعیت بندبن به عنوان یک واحد تکاملی مهم (evolutionary significant unit) معرفی می گردد

در این پروژه جریان لایه-مرزی همراه با شرط لغزشی برای مسائل مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. شرایط مختلف مرزی و پارامترهای کلیدی مهندسی نظیر تولید انرژی حرارتی، انتقال حرارت تابشی، دمای دیواره ثابت، شار حرارتی ثابت، پارامتر هیدرودینامیک مغناطیسی، عدد گراشف، عدد پرانتل، پارامتر نفوذپذیری فضای متخلخل، سرعت لغزشی و پرش دمایی مورد بررسی قرار گرفتند. مقادیر مختلف پارامترهای فیزیکی برای جریان لایه-مرزی هیدرودینامیکی، توزیع دما، تنش برشی و گرادیان دما نشان داده شده است. پارامتر سرعت لغزشی تابعی از عدد نادسن، عدد رینولدز و ضریب انطباق اندازه حرکت مماسی می باشد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با افزایش سرعت لغزشی، سرعت افزایش یافته و تنش برشی کاهش یافته است. همچنین افزایش سرعت لغزشی باعث افزایش در انتقال حرارت می شود. تأثیر پارامتر پرش دمایی بر روی انتقال حرارت نشان از کاهش انتقال حرارت دارد. تأثیر هر دو پارامتر لغزشی بستگی به میزان این تغییرات دارد. برای تبدیل معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزئی به معادلات دیفرانسیل معمولی از حل تشابهی استفاده شده است. معادلات تبدیل یافته با شرایط مرزی توسط روش پرتابی و رانج- کوتا حل شدند. نتایج به دست آمده از حل عددی با حل سایر مراجع و نیز حل تحلیلی مورد مقایسه قرار گرفته است.

جنس consolida (زبان در قفا) از خانواده آلاله (ranunculaceae) حدود 60 گونه در جهان و بیش از 20 گونه گیاه علفی یکساله در ایران دارد (قهرمان، 1385). یکی از گونه های این جنس consolida orientalisنام دارد که اولین بار توسط شرودر در سال 1909 برای این جنس معرفی شد (schroder, 1909). این گیاه از جمله علف های هرز سمی است که در زمین های بایر و اراضی زراعی دیده می شود (زرگری ، 1376). این پژوهش با هدف بررسی وجود تنوع درون گونه ای گیاه consolida orientalis در غرب و شمال غرب ایران با استفاده از روش d.s.s (تعیین زیستگاه ویژه) انجام گرفت. براین اساس از 17 زیستگاه ویژه مورد بررسی تعداد 88 گونه به عنوان گونه های همباش، با گونه اصلی جمع آوری و شناسایی شدند. سپس با استفاد از نرم افزار anaphyto به روش fca داده های فلوریستیک آنالیز شدند در نتیجه زیستگاه های ویژه در 7 گروه قرار گرفتند که این گروه بندی مبین وجود تنوع درون گونه ای در این گیاه می باشد. به منظور تعیین سطح و نوع تنوع درون گونه ای از بررسی های، سیتولوژیک، ریخت شناسی، ریز ریخت-شناسی دانه گرده و مطالعات آناتومی استفاده شد. در این مطالعات آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار mvsp به روش pca,pco و upgma گروه های بدست آمده بر اساس نشانگر فلوریستیک را تأئید کرد. به طوری که تمام گروه بندی-ها با گروه بندی فلوریستیک- اکولوژیک کاملاً مطابقت دارد. بنابراین می توان 7 گروه حاصل از بررسی های انجام شده را از نظر فنوتیپ به عنوان اکوفن از نوع اکومورف معرفی نمود و با توجه به چگونگی تاثیر عوامل اکولوژیک می توان گروه های اکولوژیک (اکودم ها) را از نوعaltideme نیز معرفی نمود به طوری که در مجموع گروه های تعین شده 3 گروه ارتفاعی (altideme)، ارتفاع پائین، متوسط، بالا را نشان می دهند، از سوی دیگر با توجه به نتایج بدست آمده از بررسی های سیتولوژیک بر اساس شمارش کروموزوم ها با استفاده از روش میوز تعیین یک سیتوتیپ (2n=2x=16) میسر گردید، همچنین با توجه به گروه بندی های بدست آمده از آنالیز داده های سیتولوژی می توان 7 گروه ژنوتیپی را به عنوان اکوژن از نوع اکوکلاین معرفی نمود. با در نظر گرفتن گروه بندی های بدست آمده که هم از نظز فنوتیپ و هم از نظز ژنوتیپ موید یکدیگر هستند، می توان این اکوژن ها را به عنوان اکوفنوژنوتیپ نیز معرفی نمود، زیرا نتایج حاصل از بررسی های فلوریستیک – اکولوژیک، مورفولوژیک و سیتولوژیک نشان دهنده تغییرات همزمان فنوتیپی و ژنوتیپی گروه های بدست آمده است.

جنس colutea l. (fabaceae) نُه گونه در ایران دارد: c. cilicica (sect. colutea subsect. arborescentes)، c. persica و c. gracilis (sect. colutea subsect. graciles)، c. x variabilis (sect. rostrata subsect. orientales)، c. buhsei (sect. rostrata subsect. centralasiaticae)، c. gifana (sect. rostrata subsect. gifana)، c. uniflora (sect. rostrata subsect. uniflora)، c. komarovii و c. porphyrogramma (sect. armata). در این میان چهار گونه انحصاری ایران هستند (c. persica، c. gifana، c. uniflora و c. porphyrogramma). این گونه ها در نیمه شمالی (از سواحل رودخانه ارس در غرب تا مرز ترکمنستان در شرق) و مرکز و جنوب کشور پراکنده اند. آخرین کار جامع انجام شده در راستای نوشتن شرح گونه ها و بخشه های این جنس، در فلورا ایرانیکا در سال 1984 منتشر شد. از این رو و از آنجایی که اصولاً تشخیص گونه های این جنس کاری است دشوار، در این پژوهش ضمن مطالعه نمونه های هرباریومی، نمونه های تازه از زیستگا ه های این گونه در سرتاسر کشور جمع آوری شده و مورد بررسی ریختی و مولکولی (rapd-pcr) قرار گرفتند و به این ترتیب شرح به روز بخشه ها، زیربخشه ها و گونه های این جنس نگاشته شد. c. gifana از زیربخشه centralasiaticae به زیر بخشه جدید gifana انتقال یافت. c. uniflora از بخشه armata خارج شد و در بخشه rostrata در زیربخشه جدید uniflora قرار گرفت. برای رفع ابهامات موجود در مورد oreopyhsa microphylla که بر اساس مطالعات مولکولی اخیر در جنس colutea (kazempour et al. 2006) قرار داده شده بود، شرح این گونه نیز نگاشته شد. بررسی های مولکولی انجام شده بوسیله rapd-pcr از یافته های مورفولوژیک حمایت نکرد،و این می تواند حاکی از آن باشد که برای رسیدن به نتایج قابل قبول و دقیق حاصل از مطالعات مولکولی باید از آغازگر های متنوع تری استفاده شود. چنین آزمایشاتی به تنهایی و بدون توجه به ریخت-شناسی گیاهان نمی توانند پاسخ دقیقی بدهند. با توجه به آغازگرهای استفاده شده، احتمالاً انجام issr-pcr، spar-pcr و ltr-pcr نتایج کارآتری بدست می دهد.

موضوع این رساله جایگاه بهشت در قرآن و سنت است در این رساله سعی می شود که بهشت و جایگاه آن با تمام زوایا مطرح شده در کتاب و سنت بحث شود. اما قبل از ورود به بحث از نظر کتاب و سنت و آیه های قرآنی و حدیثی که مرتبط با بهشت هستند مطرح می گردد سپس جایگاه بهشت به عنوان یکی از اجزا جهان آفرینش و پیوند بهشت به معاد مورد بررسی قرار می گیرد. و در ادامه بحث زمان آفرینش بهشت و گستردگی آن همراه با رفع این اشکال که اگر بهشت به وسعت زمین و آسمان است پس جهنم کجاست؟ نقد و بررسی می شود همینطور اسامی بهشت و مقامات هشتگانه آن مانند جنه الخلد, جنه الماوی, جنه النعیم و ... همراه با طرح سوالات مهم و پاسخ آن توضیح داده می شود. در بحث های بعدی موارد نعمتهای مادی و معنوی(روحانی) تحت عنوان نعمت های بهشت است که در آن نکات مفید و جالب بیان شود تا در ضمن انسان تشویق به تحصیل این نعمتها گردد. تعداد دربهای بهشت و جهنم و ویژگی درب های بهشت در پرتوی روایات و آیات بررسی می شود و در نهایت, اوصاف بهشتیان هم در دنیا و هم در آخرت به صورت پژوهشی و علمی ارایه می گردد و در طی از بحث های فوق الذکر جایگاه بهشت به صورت جامع و مستند همراه با منابع خوب و قابل اعتبار به اثبات می گردد.

در این تحقیق با بهره گیری از نمونه های هرباریومی دانشگاه تربیت معلم (far)و نمونه های هرباریومی باغ ملی گیاهشناسی ایران (tari)، تعداد 35 گونه از 23 جنس از تبار اینوله با استفاده از میکروسکوپ نوری و 25 گونه از 22 جنس از همین تبار با استفاده از میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند. تمام شاخص های گرده ای ممکن از قبیل کلاس گرده ای، گروه گرده ای، ابعاد، شکل و تقارن دانه های گرده، شاخص آپوکولپیومی و پهنای مزوکولپیوم، نوع دریچه ها، ابعاد خار، نوع آراستار و تزئینات دیواره ی گرده مطالعه و در مورد شاخص های کمی اندازه گیری شده و برای بررسی و مقایسه ی گونه ها و جنس ها مورد استفاده قرار گرفتند. دانه های گرده ی مورد مطالعه اکثراً تری زونوکولپورت بوده و همگی echinate (خاردار) هستند و از لحاظ ابعاد در دسته ی دانه های گرده ی متوسط با اندازه 20 تا 50 میکرون قرار می گیرند. در بین گونه های مورد مطالعه، gymnarrhena micrantha که در حال حاضر در تبار جداگانه gymnarrheneae قرار داده شده است، تا حدی متفاوت از سایرین بوده و بعضاً حالاتی در ابتدا یا انتهای دامنه ی صفات کمی را نشان می دهد. همچنین گونه های متعلق به جنس هایfilago ، helichrysum، lasiopogon و phagnalon که بر طبق تقسیمات آندربرگ در تبار gnaphalieae قرار دارند، نسبت به گونه هایی که در تبار (.inuleae (s. str قرار می گیرند شاخص های گرده ای متفاوتی را نشان می دهند.

جنس festuca l. با داشتن حدود 500 گونه یکی از بزرگ ترین جنس های علفی طایفه poeae و زیرطایفه loliinae می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق حضور 19 گونه از جنس festuca متعلق به 4 زیرجنس و 6 بخش و2 زیربخش را در ایران نشان می دهد. از 19 تاکسون معرفی شده در این مطالعه، 7 گونه زیرجنس های drymanhele, schedonorus, leucopoa برگ-پهن و 12 تاکسون زیرجنس festuca به گونه های برگ-باریکfestuca تعلق دارند. همچنین با توجه به بررسی منابع مختلف و نیز نتایج به دست آمده مشخص شد که 4 گونه f. sabalanica, f. iranica, f. akhanii, f. rechingeri بومی ایران می باشند. بر اساس نتایج به دست آمده f. griffithiana, f. varia و دو زیرگونه fenas و orientalis از گونه f. arundinacea به عنوان گزارش جدید برای ایران محسوب می شوند. براساس نتایج این تحقیق f. ovina در مفهوم دقیق آن و نیز f. pinifolia, f. altissima, f. filiformis, f. orophila, f. brunnescens, f. heterophylla, f. olgae, f. amblyodes که در منابع مختلف به حضور آن ها در ایران اشاره شده است در ایران حضور نداشته و یا گزارشات مربوط مشکوک به نظر می رسد. در این مطالعه با توجه به شباهت صفات ریخت شناختی و تشریحی f. glaucoidea به عنوان مترادف f. rupicola در نظر گرفته شده است. مترادف بودن دو تاکسون f. bornmulleri و f. kotschyiبا f. alaica و همچنین f. pseudosclerophylla با f. arundinacea نیز مورد تائید قرار گرفت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

گونه های جنس پروزوپیس عناصر رویشی ارزشمندی در نواحی خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شوند. همچنین عرصه های وسیعی از جنوب کشور توسط گونه های این جنس پوشیده شده است. با توجه به اینکه هر سه گونه بخش پروزوپیس بومی ایران می باشند. و ارتباط خویشاوندی آنها با یکدیگر ناشناخته است، همچنین برخی از ویژگیهای گونه پروزوپیس کوئلزیانا حد واسط دو گونه پروزوپیس فارکتا و پروزوپیس سینراریا می باشد به نحوی که امکان دو رگ بودن آن از سوی مولف گونه مطرح شده است و از سوی دیگر گونه پروزوپیس کوئلزیانا از نظر رویشگاه ، فرم رویشی ، شکل و اندازه های نیام تنوع زیادی نشان می دهد ولی اطلاعات زیادی از این گونه در دسترس نیست. مطالعه حاضر به منظور دستیابی به اطلاعات جدید از جایگاه تاکسونومیکی گونه های بومی این تیره به عمل آمده است.

چکیده ندارد.

در آنالیز جامعه شناسی که با نرم افزار ‏‎anaphyto‎‏ صورت گرفت ، روی محورهای ‏‎afc‎‏ ، 8 گروه در غالب 7 جامعه و یک زیر جامعه مشخص شدند . 4 جامعه از آنها دارای گونه های شاخص مشترکی هستند که در اتحادیه جدید ‏‎carici ripariae-alnion barbatae‎‏ قرار داده شده اند . رطوبت فروان ، بالا بودن سطح آب زیر زمینی و متاثر بودن از آب روزمینی در برخی فصول ، از خصوصیات محیطی این اتحادیه می باشد .اتحادیه اخیر مربوط به رده ‏‎alnetea hyrcanica‎‏ بوده و شامل جوامع زیر است : ‏‎1-thelypterido limbospermae-alnetum barbatae. 2-alnetum barbatae. 3-carici acutiformis-alnetum barbatae. 4-populo caspicae-alnetum barbatae‎‏ در مناطق خشکتر که کمتر تحت تاثیر آب روزمینی قرار دارند ، سه جامعه دیگر مستقر ند که در اتحادیه دیگری به نام ‏‎parrotio-alnion barbatae ‎‏ قرار داده شده اند . این اتحادیه مربوط به رده ‏‎querco-fagetea ‎‏ ‏‎5-pterocaryo fraxinifoliae-alnetum barbatae 5-1:pterocaryo fraxinifoliae-alnetum barbatae/alnetosum subcordatae 6-buxo hyrcane-alnetum barbatae 7-ileco spinigerae- alnetum barbatar‎‏