چکیده آسیب عصبی با تخلیه مکرر آوران های درد باعث ایجاد حساس شدگی مرکزی می گردد. امروزه نقش سلول های گلیا و سیتوکین های التهابی ترشح شونده از آنها در ایجاد تغییرات نوروپلاستیکی که منجربه حساس شدگی می گردد، روشن شده است. این تغییرات سیناپسی در مراکز مختلف انتقال، تعدیل و درک درد رخ می دهد. عامل نکروزی تومور-آلفا (tnf-?) یکی از عواملی است که به دنبال آسیب عصبی در برخی نواحی مغز، از جمله هسته لوکوس سرولئوس (lc)، افزایش می یابد و می تواند روی عملکرد سیناپس نقش تعدیلی داشته باشد. در این مطالعه اثر آسیب انسدادی مزمن (cci) عصب سیاتیک بر ایجاد تغییرات انتقالات سیناپسی تحریکی هسته lc بررسی شد. همچنین نقش tnf-? موجود در این هسته بر القاء تغییرات الکتروفیزیولوژیک و علائم رفتاری درد نوروپاتیک مورد ارزیابی قرار گرفت. موش های صحرایی نژاد ویستار (300-200 گرم) تحت آسیب عصبی قرار گرفتند و آستانه پردردی حرارتی و آلودینیای مکانیکی آنها به دنبال انفوزیون tnf-? و آنتی بادی آن به داخل هسته lc، مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین اثر آسیب عصبی و انکوبه شدن حاد و مزمن با tnf-? بر جریانات تحریکی پس سیناپسی خودبه خودی (sepsc) و برانگیخته (eepsc) نورون های هسته lc نیز بررسی شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که آسیب عصبی قادر است جریانات سیناپسی تحریکی برانگیخته و خودبه خودی را در نورون های هسته lc طرف مقابل به آسیب افزایش دهد ولی روی نسبت پاسخ های دوتایی (ppr) تاثیری نداشت. انکوبه کردن برش های مغزی با tnf-? نیز، اثر مشابهی بر جریانات سیناپسی برانگیخته و خودبه خودی و ppr داشت. درضمن، انفوزیون tnf-? به داخل هسته lc علائم رفتاری پردردی و آلوداینیا را تشدید کرد و انفوزیون داخل هسته ای آنتی بادی tnf-? توانست علائم رفتاری درد نوروپاتیک را کاهش دهد. بنابراین آسیب عصبی باعث افزایش قدرت سیناپس های تحریکی نورون های هسته lc می گردد که این افزایش عمدتاً از طریق اثر بر گیرنده های پس سیناپسی است. tnf-? نیز قادر است این تغییرات را شبیه سازی کند.، احتمالاً این تغییرات سیناپسی توسط این سیتو کین وساطت می شود.

هدف از انجام این پژوهش مطالعه اثر ضد دردی مورفین و آمی تریپتین بر روی درد نوروپاتی حاصل از گره زدن عصب سیاتیک می باشد. جهت انجام این تحقیق با استفاده از نخ جراحی chromic gutبه شماره 4.0 چهار گره به فواصل 1میلی متری از یکدیگر بر روی عصب سیاتیک پای چپ حیوان زده شد. و پس از آن آستانه درد حرارتی در روزهای چهارم و هشتم، دوازدهم، شانزدهم، و بیستم بوسیله hot plate مورد اندازه گیری قرار گرفت .جهت بررسی اثر ضد دردی مورفین و آمی ترپتین دورهای 2و4 میلی گرم این داروها را در روزهای چهارم، پنجم، هشتم، دوازدهم، شانزدهم و بیستم بصورل داخل صفالی به حیوان نوروپاتی شده تزریق نمودیم و سی دقیقه پس از تزریق با استفاده از hot plate با حرارت 53 درجه سانتیگراد آستانه درد حرارتی پای نوروپاتی شده را اندازه گیری نمودیم.نتایج نشان داد که آسلانه درد نوروپاتی در روز شانزدهم پایین تر از روزهای دیگر مطالعه بوده است و مورفین و آمی تریپتین در افزایش آسلانه درد در مدت مطالعه موثر بودند. بطوریکه دوز 4میلی گرمی مورفین نسبت به دوز 2میلی گرمی مورفین و دوز 4 میلی گرمی آمی تریپتین از دوز 2میلی گرمی آمی تریپتین در افزایش آستانه درد موثر بوده اند. همچنین اثر مورفین در افزایش آستانه درد حرارتی نسبت به آمی تریپتین قوی تر بوده است .