حوادثی که در واحد های صنعتی منجر به صدمه زدن به حیات انسانها، محیط زیست و تخریب تجهیزات و کارخانجات شده است، تعداد آن ها در سالهای اخیر رو به فزونی بوده که در برخی موارد این آسیب ها جبران ناپذیر نموده است لذا یک برنامه ریزی و مدیریت در کاهش این حوادث ضروری است که مدیریت ریسک نوعی تصمیم گیری برای کاهش این حوادث می باشد. از جمله واحدهای صنعتی می توان به پالایشگاه ها اشاره کرد که عموماً پتانسیل بالقوه ای برای رهایش گازهای سمی و آتش زا دارند. هدف این مطالعه مدیریت ریسک و ارزیابی پیامد در پالایشگاه تبریز است. در این پروژه سناریو های مختلفی با استفاده از نرم افزارphast risk (process hazard analysis soft ware tool) برای مخازن ذخیره و نگهداری مواد در پالایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفته و آثار هر گونه نشتی، اشتعال و انفجار از هر یک از تجهیزات بر مناطق مجاور بررسی شده است. در حوزه سمیت پر خطر ترین سناریو مربوط به مخزن کلر است.ابر کلرین با غلظت ppm 30 تا فاصله تقریبی 1835 متری از مخزن پیشروی می کند. به طور کلی در بررسی سناریو های مربوط به مخزن کلر در شرایط آب و هوایی غالب، حداقل فاصله خطرناکی که در آن ها مشاهده شد 21 متر است. لذا پیشنهاد می شود که اطراف این مخازن تا شعاع 21 متر خالی از پرسنل اعلام شود. حدافل فاصله خطرناک در مورد مخزن آمونیاک 52 متر است. در مورد انتشار گاز های آتش زا از مخازن مورد نظر، آتش ناگهانی حاصل از رهایش گاز بوتان تا شعاع 3155 متری مخزن را پوشش می دهد. درصد مرگ و میر ناشی از تشعشعات آتش فورانی، برای مخزن بوتان تا شعاع 610 متری صد در صد است. در نهایت منیمم معیار پذیرش ریسک برای یک نفر 5-10 محاسبه شد.