اکثر لغات جدید برای زبان آموزان زبان انگلیسی به صورت "دسته بندی های معنایی" از پیش طراحی شده اند، یعنی گروهی از کلمات که از لحاظ معنایی و نحوی شبیه به هم هستند مانند: چشم، بینی، گوش، دهان، چانه. اگر چه دسته بندی از این نوع، فعالیتهایی را که روش های فعلی برای آموزش زبان به کار می برند را تسهیل می کند و با نگاه اول به نظر می رسد یادگیری لغات را هم آسان می کند، اما هیچ توجیه عملی توسط محققان در حمایت از کاربردش ارائه نشده است. با نگاهی مثبت، یک روش "مضمونی" در مرتب کردن کلمات جدید زبان خارجی توسط تحقیق روان شناختی اخیر پیشنهاد شده است که پیش بینی می کند دسته بندی هایی مثل قورباغه، سبز، پریدن، برکه، لیز، غورغور، خیلی راحت تر از گروه کلماتی که از لحاظ معنایی و نحوی شبیه به هم هستند، یاد گرفته خواهند شد. این به این معنی است که دادن یک گروه از کلمات که از لحاظ معنایی شبیه نیستند احتمالآ مفید خواهد بود. با چنین پیش بینی، این تحقیق تاثیر دسته بندی معنایی و مضمونی را بر یادگیری لغات زبان دوم بررسی کرد. به دو گروه از زبان آموزان زبان انگلیسی، هر دو گروه در یک سطح برنامه آموزشی، فرصتی داده شد که کلمات جدیدی را یاد بگیرند که به دو روش معنایی و مضمونی دسته بندی شده اند. مقایسه اطلاعات نشان داد که نمرات دانش آموزان در دسته بندی مضمونی بالاتر بوده اند. نتایج نشان داد که دسته بندی مضمونی بیشتر مفید بود و همچنین دامنه وسیعی از دلایلی فراهم کرد که پیشنهاد داد دسته بندی مفهومی به عنوان تسهیل کننده یادگیری لغات زبان جدید به کار رفت.