این تحقیق مشخصاً به بررسی تفاوتهای استفاده از واژه ها و ترکیب های ارتباطی در دو گروه مقاله های تحقیقی مربوط به رشته ی آموزش زبان انگلیسی نوشته شده (به زبان انگلیسی) توسط نویسندگان آکادمیک انگلیسی زبان و فارسی زبان می پردازد. این بررسی روی سی مقاله ی تحقیقی مربوط به رشته ی آموزش زبان انگلیسی انجام شد که در میان آنها پانزده مقاله توسط نویسندگان آکادمیک انگلیسی زبان و پانزده مقاله ی دیگر توسط نویسندگان فارسی زبان که انگلیسی برای آنها زبان خارجی محسوب می شود، نوشته شده اند. یافته های حاصل از تحلیل داده های این تحقیق با استفاده از آزمون مستقل t نشان دادند که قدر مطلق tی مشاهده شده (6.85) بزرگتر است از tی جدول brown (1.96) (با 0.05 خطا و درجه ی آزادی 208 و سطح معناداری زیر 0.05)؛ بنابراین فرضیهی مورد نظر تأیید و اینطور نتیجه گرفته شد که بین استفاده‍ی واژگان و عبارتهای ارتباطی در مقاله های نوشته شده توسط نویسندگان انگلیسی زبان و فارسی زبان تفاوت وجود دارد. بعلاوه مقایسه ی میانگین های فراوانی های استفاده از واژگان و عبارتهای ارتباطی هر دو گروه نشان می دهد که عدد میانگین مزبور برای نویسندگان انگلیسی زبان (10.88) بیشتر از نویسندگان فارسی زبان (4.52) است. بنابراین نتیجه گرفته شد که میزان استفاده ی واژگان و عبارات مورد نظر توسط نویسندگان انگلیسی زبان بیشتر از نویسندگان فارسی زبان می باشد. ضمناً، مشاهده شد که بین مقاله های مزبور، از لحاظ مکان استفاده از واژه ها و عبارتهای ارتباطی نیز تفاوتهایی وجود دارد. این تحقیق می تواند ره آوردها و کاربردهای آموزشی برای آموزش نوشتار به زبان آموزان و نویسندگان یا مقاله نویس های کم تجربه و نوکار آکادمیک ایرانی داشته باشد و اهمیت داشتن درک جامعی از قوانین و آداب ژانر نوشتار آکادمیک را برایشان یادآوری کند.